در خیلی از کشورهای غربی به زمین و طبیعت «مادرْزمین» می‌گویند، که در اصل ترجمهٔ Mother Earth است.
اگر به اصطلاح مادرزمین دقت کنیم، دیگر معنای «محافظت از محیط زیست» برایمان عوض می‌شود. این ماییم که از طبیعت محافظت می‌کنیم یا این طبیعت است که محافظ ماست؟
اگر طبیعت را مثل مادری مهربان بدانیم، باید بگوییم که این مادر است که از فرزندش مراقبت می‌کند. این مام طبیعت است که ما را در آغوش پر مهر خود گرفته و با بخشندگی بی‌پایانش نیازهایمان را برطرف می‌کند. زمین سبز و بخشنده، محافظ ماست.
جنگل‌های تاریخی و زیبایی زاگرس بخشی از طبیعت زندگی‌بخش کشور ما هستند. جنگل‌های زیبا و منحصر به فردی که ۲۱ هزار هکتار از آن فقط طی یک سال سوخت، یعنی چیزی برابر با ۳۰ هزار زمین فوتبال. این جنگل‌های چهارصد ساله که از آذربایجان غربی شروع می‌شوند و تا فیروزآباد استان فارس ادامه می‌یابند، طی مدت‌های مدید سرچشمهٔ ۴۰ درصد آب کشور بوده‌اند. از هر ۱۰ لیوان آبی که در ایران نوش جان می‌شود، ۴ لیوان آن به صورت مستقیم با جنگل‌های زاگرس در ارتباط است. اما این تمام ماجرای روزی‌بخشی و مهربانیِ مام طبیعت در جنگل‌های زاگرس نیست. معیشت و زندگی ۱.۵ میلیون نفر از هموطنان ما بی‌واسطه به همین جنگل‌ها وابسته است و پویایی اقتصاد ۱۱ استان کشور در گرو سرسبزی و سرزندگی این جنگل‌هاست. در کشور ما که فقط ۷ درصد مساحت آن با جنگل پوشیده شده است، جنگل‌های زاگرس نقشی حیاتی دارند.
یادمان نرود دست‌های سبز مادرزمینمان از آستین جنگل‌های زاگرس بیرون آمده و ما را بی‌صدا در پوشش مهر خود گرفته است. این دست‌ها، این درخت‌ها اگر بسوزند، زندگی ما خواهد سوخت.
به زودی چندین دستگاه دمنده و لباس ایمنی از طرف دیوار به منطقه ارسال خواهیم کرد؛ هرچند می‌دانیم برای مقابله با این بلای عظیم به همیاری و همکاری همهٔ ایرانیان و تمام نیروهای اجرایی نیاز است.
با به اشتراک‌گذاشتن این ویدیو، مانع از فراموشی بحرانی شویم که می‌تواند به فاجعه‌ای ملی بدل شود.
View this post on Instagram
