هفته گذشته شرکت خودروسازی ایلیا از اولین محصول مونتاژی آینده خود با نام دایون Y5 در تهران رونمایی کرد. کمپانی دایون که در زمینه تولید خودروهای باری سنگین و نیمه سنگین در چین فعالیت دارد با معرفی Y5 به عنوان یک اس‌یووی با شاسی مستقل قصد دارد تا وارد بازار چینیزه شده ایران شود و در کنار دیگر رقبای هموطن خود در شرایط تحریمی حال حاضر و نبود رقبای اروپایی، ژاپنی و کرهژای فعالیت نماید.

دایون Y5 که پیشتر قرار بود توسط زامیاد و با نام تجاری فودای لندفورت وارد بازار ایران شود، استایل و تناسباتی برگرفته از نسخه‌های قدیمی تویوتا فورچونر/فوررانر دارد و علی‌رغم آنکه دقیقاً مشخص نیست چه شخص یا تیمی مسئولیت طراحی و استایل بدنه آن را بر عهده داشته، اما بدون شک در ارائه خودرویی به شدت زشت، بی تناسب و به قول برخی کارشناسان عقب افتاده و دِمُده موفق عمل کرده است.

طراحی نمای جلو، فرم‌پردازی سپر، درب موتور، جلوپنجره و حتی چیدمان کاسه چراغ علیرغم تلاش طراحان، به‌دلیل ساختار و ذات معماری به شدت قدیمی بدنه، به حدی ضعیف است که کوچکترین جای دفاعی را باقی نمی‌گذارد.

این ضعف شدید در طراحی نمای جانبی نیز به وضوح قابل مشاهده هست تا آنجا که بیش از پیش به آماتور بودن طراحان پروژه می‌توان پی‌برد؛ تا آنجا که حتی استفاده از برخی قطعات کرومی دکوراتیو نیز نتوانسته به زیبایی ظاهری آن کمک خاصی کند.

حجم‌پردازی بی‌روح و به شدت سادهٔ گلگیرها و فقدان خطوط شارپ شانه Shoulder Line و شخصیت Character Line جانبی و فرم گیج‌کنندهٔ ستون C کاملاً بر اساس سبک طراحی خودروهای یک یا حتی دو دهه پیش شکل گرفته و ضعف در شناخت تناسبات درست خودرویی در این کلاس خودرو توسط تیم طراحی کاملاً عیان و آشکار است.

با این حال، اوج ایراد در طراحی «شترگاوپلنگ» این خودرو  را می‌توان در نمای عقب آن مشاهده کرد. تلاش طراحان در خم و تا کردن چند باره سطح درب عقب با هدف رسیدن به نمایی زیبا، حسی بد از یک کار دانشجویی به شدت آماتور و بَدَوی را در ذهن متبادر کرده تا آنجا که به نظر می‌رسد طراحان به هر قیمتی فقط سعی در تغییر یک بدنه به شدت قدیمی با عناصر و جزییاتی مدرن بدون شناخت مبانی و اصول یک طراحی درست و منطقی را داشته‌اند.

در یک کلام، طراحی بدنهٔ دایون Y5 را باید ترکیبی ناشیانه و بسیار آماتور از عناصر قدیمی مدرن دانست که در نهایت منجر به خلق خودرویی زیبا نشده است، اما با ورود به داخل کابین دو نکته در اولین نگاه جلب نظر می‌کند. اول داشبوردی با حس پلاستیکی بسیار بالا و طراحی نسبتاً قدیمی که البته نسبت به استایل بدنه قابل قبول‌تر است و دوم، فضای کابین جادار برای سرنشینان.

در این بخش نیز طراحان دایون Y5 با تعهدی عجیب و دقیق سعی داشته‌اند همانند استایل بدنه، در طراحی فضای کابین، با حداقل بهره‌گیری از خلاقیت‌های لازم به نتیجه‌ای بسیار ضعیف و بی‌هویت برسند. بر این اساس، تا حدودی می‌توان آیندهٔ این خودروی عجیب‌الخلقه را در بازار کشورمان که برخی رقبای هموطنش به لطف استفاده از طراحان و مهندسان صاحب نام اروپایی توانسته‌اند محصولاتی زیبا، باکیفیت و قابل قبول را خلق و ارائه کنند، مشخص است.

البته که نباید فراموش کرد که بازار خودرو ایران همواره با معجزات و سورپرایزهای عجیبی همراه بوده و هست …

عکس‌ها: آریا محسنی