ما پیش از ورود و تولید انبوه رنو مگان توسط شرکت پارس خودرو، نخستین تجربه حضور آن با وارد کردن قوای محرکه و سیستم تعلیق و اکسل‌هایش، توسط شرکت کیش خودرو، برای استفاده در خودروهای سیناد آشنایی پیدا کرده بودیم که متاسفانه به دلایل مختلف که از حوصله این مطلب خارج است، تولید آن متوقف شد و شرکت کیش خودرو نیز به خاطره‌ها پیوست.
اما بعد از آن، شرکت پارس خودرو اقدام به تولید دو تیپ ۱۶۰۰ و ۲۰۰۰ سی‌سی از نسل دوم این خودرو نمود که هم زمان نمونه‌های هاچبک و کانورتیبل (روباز)، به تعداد معدود وارد سرزمین ما ایران شد که همچنان نمونه های سالم آن، دست‌به‌دست می‌چرخند و هنوز طرفداران خاص خود را دارند.
از نظر زیبایی، در زمان خود جزو ده تا ماشین خوشگل! آن به حساب می‌آمد و در نمای جلو با جلوپنجره‌ای و چراغ‌هایی که شبیه پاپیون می‌ماند، آدم را در اولین نگاه فقط به یک چیز می‌رساند! شخصیت انیمیشن (Hello Kitty) و همچنین گربه گارفیلد. گل سپر پلاستیکی آن هم حالتی لبخند‌وار داشت که با برش‌های اریب الماس‌گونه بر روی لبه‌های قطعه، به خوبی بر روی بدنه نشسته بود و در کل، استایل متمایزی نسبت به خودروهای زمانه خود را داشت.
یکی از مسائلی که طرح مگان II رو از خودروهای زمانه خودش متمایز و به اصطلاح ایرانی‌پسند می‌کند، ترکیب خطوط اتوکرده و صاف‌و‌صوف با حجم به اصطلاح پفکی و ورم کرده بدنه است که مورد دومی مطلوب خریداران ایرانی است. اما همچنان بر اساس ترند و گرایش روز در سال ۲۰۰۳، جلوپنجره و فیس اصلی خودرو دارای شیب ملایمی به سمت عقب است.
ترکیب فرم‌های هندسی چراغهای جلو با برش‌ها و کات‌لاین‌های خاص، به‌علاوه برجستگی گلگیرهای جانبی، سقف گنبدی شکل که در انتها به ستون‌های آخری پهن منتهی می‌شدند، فرم خاص و متفاوتی را به این خودروی خانوادگی ارائه کرده است.
در نمای عقب چراغهای مثلثی در دو طرف صندوق بار، شیشه عقبی که در انتها جمع شده است و با یک خم از بدنه اصلی متفاوت شده است و در نهایت برش‌های الماسی شکل بر روی درب صندوق که در وسط به لوگوی رنو و نوشته برجسته مگان مزین شده است، زیبایی این خودرو را همچنان تا امروز نیز تازه و دیدنی کرده است.
بیشتر بخوانید: مقایسه رنو مگان با مزدا ۳ و کیا سراتو
اما نسل سوم این خودرو توسط یک واردکننده داخلی در سال ۲۰۱۴ به ایران وارد شد که عمده آنها در گونه هاچبک بودند که این بار نه با اسم مگان، بلکه با نام Scala اسکالا وارد مملکت‌مان شد. این خودرو هم در دو گونه ۱۶۰۰ و ۲۰۰۰ سی‌سی وارد شده است که بخاطر کم تعداد بودن و به خاطر تغییر نام و تغییر فرم، جذابیت و عمومیت نسل قبلی را نداشت، اما همچنان جزو هاچبک های جذاب و فول سایز خانوادگی به حساب می آمد و فقط در زمان عرضه، خودروی هیوندای I30 در ابعاد این خودرو به عنوان رقیب اصلی ارائه شده بود.
در نمای جلو زبان طراحی رنو تغییر کرده بود و از زبان مشترک خود با خودروهای نیسان دورتر شده بود و فرم ابداعی جلو پنجره عینکی شکل (همانند چیزی که در خودروهای ساب سوئدی در قدیم شاهد بودیم) را ارائه کرد که در وسط لوگوی رنو در ابعاد بزرگتر خودنمایی میکرد. ترکیب پوزه خودرو بیننده را خواسته و ناخواسته به یاد پژو ۳۰۶ می‌انداخت و دلیل آن هم برجسته شدن میانه درپوش موتور نسبت به خط شولدر لاین و یا خط شانه‌های خودرو بود. یک قوس ملایم بالای گلگیرهای جلو، حس پویایی و حرکت خاصی به این خودرو می‌داد که ترکیب آن با برجستگی گلگیرهای عقب، ترکیب اسپورت و جذابی را به این خودروی زیبا می‌داد.
قطعات تریم درب‌ها نیز از میانه پنل کناری، به منتها الیه پایین درب‌ها انتقال پیدا کرده بود و حجم برجسته‌تری داشت. ترکیب گریل پایینی نصب شده بر روی سپر جلو و چراغهای دی‌لایت و مه‌شکن در طرفین، همچنان فرم لبخند را دارند، اما این ترکیب‌بندی کمی به‌روزتر شده و ترکیبی از فرم‌های مختلف در کنار همدیگر، با تریم مشکی براق و قطعات کرومی هستند.
در نمای عقب، هرچند باید با گونه هاچبک نسل قبلی مقایسه شود، اما به طور کل خطوط و حجم‌ها با قوس‌های ملایم به همدیگر می‌رسند و ما دیگر شاهد برخورد صفحات مختلف در فضا نیستیم. چراغهای عقب فرم کشیده‌تری به قسمت میانه و کناره ها دارند و زیبایی برجستگی گلگیرهای عقب، هیجان خاصی به آنها داده است. شیشه عقب هم با دو قوس ملایم در بالا، و شدید در پایین با حجم کرو مانند برجسته این هیجان را دوبرابر کرده است.
در انتهای این مقاله بد نیست که نیم نگاهی هم به آخرین ورژن خودروی مگان ۲۰۲۲ بیاندازیم. شرکت رنو با ارائه رنو تالیسمان و کولئوس، به زبان طراحی قبلی خود یک آیتم را اضافه کرد که یک فرم ال مانند در انتهای چراغهای جلو و عقب خودرو بود. این حرکت باعث تشخیص بهتر محصولات رنو نسبت به سایر رقبا به حساب می‌آمد که در مورد پسند شدن یا نشدن این فرم، سلیقه خریدار رابطه مستقیم با آن دارد.
گریل پایینی واقع در زیر سپر از حالت لبخند به حالت خشم تبدیل شد و خطوط برجسته روی درپوش موتور هم به این حس کمک بسزایی کرده است. با حذف تریم روی درب و قرار دادن یک قطعه کرومی در جای گیل (آبشش) در نمای کناری، فرم کناره خودرو کمی ساده‌تر شد.
در نهایت ستون عقب نیز در امتداد شیشه‌های جانبی، مزین به یک فرورفتگی شد که ادامه شیشه‌های جانبی را تداعی می‌کند. در نمای عقب نیز چراغ‌ها کاملاً به وسط خودرو کشیده شده‌اند و لوگوی رنو، تنها فاصله‌ای است که باعث شده این چراغ‌ها دست‌به‌دست هم دیگر ندهند.
همچنین مانند نسل‌های قبلی پلاک خودرو بر روی سپر قرار گرفته شده که در انتها ناحیه دفیوزر، مزین به دو خروجی کرومی اگزوز و دو چراغ مه‌شکن است. اصلی‌ترین آیتمی که در این خودرو خودنمایی می‌کند، همان ترکیب چراغهای متفاوت و سنجاقی شکل جلو و عقب آن است.
