دارنده یک خودرو ۱٫۵ میلیارد تومانی سالانه ملزم به پرداخت تنها ۵ میلیون تومان یا مالک یک خودرو با ارزش ۴٫۸ میلیارد تومانی درنهایت سالانه ۹۲ میلیون تومان مالیات خواهد پرداخت؛ لذا برای کسانی که توانایی خرید خودروهای میلیاردی دارند، چندان اهمیت نخواهد داشت.

نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جریان جلسه علنی مجلس مصوب کردند تا کلیه مالکان خودرو اعم از اشخاص حقیقی و حقوقی، انواع خودروهای سواری و وانت‌های دو کابین دارای شماره انتظامی شخصی به نام خود و فرزندان کمتر از ۱۸ سال و محجور تحت تکفل که در پایان هر سال مجموع ارزش خودرو آنها بالغ بر ۱ میلیارد تومان است، مشمول پرداخت مالیات سالانه خودرو خود شوند.

روز گذشته، یک خبر از سوی سازمان امور مالیاتی مطرح شد که مالکان خودروهای بالای ۱ میلیارد تومانی باید منتظر پیامک باشند تا مطابق محاسبات این سازمان، مالیات خودروی خود را پرداخت کنند. بر اساس اظهار نظر رئیس سازمان امور مالیاتی، حدود ۵۵۰‌ هزار خودرو مشمول مالیات هستند که جمع مالیات حساب‌شده از این خودروها به رقم ۵‌ هزار و ۶۰۰‌ میلیارد تومان می‌رسد. به‌گفته داود منظور، در صورت عدم‌ پرداخت، در زمان نقل و انتقال خودرو باید مفاصا حساب مالیاتی نیز پرداخت شود.

در خصوص این سیاست، چند پرسش نزد مخاطبان ایجاد می‌شود که چرا این سیاست باید اجرایی شود. به نظر می‌رسد که سیاست‌گذار کالاهای بالای ۱ میلیارد تومان را مشمول مالیات دانسته که این رقم حدود ۵۵۰‌ هزار خودرو است. اگر کل خودروهای کشور را ۲۵ ‌میلیون دستگاه بدانیم، این رقم حدود ۲ ‌درصد از کل خودروهای کشور را شامل می‌شود. به بیان دیگر، کمتر از ۰٫۵ دهک خودروهای موجود مشمول این نوع مالیات می‌شوند و به نظر می‌رسد که این نوع دسته‌بندی با منطق آماری خودروهای موجود کشور متناسب باشد. حتی برخی معتقدند که دامنه این خودروها می‌تواند بیشتر از ۲‌ درصد نیز باشد. اما اینکه چرا این خودروها مشمول مالیات می‌شوند، به دلیل این است که این گروه‌های درآمدی بیشتر از کالاهای عمومی استفاده می‌کنند.

در حال حاضر در کشورهای توسعه‌‌یافته، یه طور معمول مالیات بر دارایی‌‌‌ها بر دارایی‌‌‌های غیرمتحرک شامل بناها و زمین وضع می‌شود. این نوع از مالیات بخش بزرگی از درآمدهای محلی و ایالتی را در ایالات‌متحده و اروپا تشکیل می‌دهد. در ایالات متحده ۳۰‌ درصد از درآمدهای مالیاتی دولت‌های ایالتی و محلی از طریق این نوع از مالیات تأمین می‌شود. در مقابل، مالیات بر اموال عینی (TPP) که شامل مالیات بر تمام دارایی‌‌‌هایی است که قابل‌حمل یا لمس باشد، مثل ماشین ‌‌‌آلات و اسباب و اثاثیه، سهم کمتری از درآمدهای مالیاتی دارد. البته این رقم در سال‌های قبل بیشتر بود، ولی به علت ثبات قیمت‌ها در کشورهای توسعه‌یافته و کاهش تمایل سفته‌بازی در دارایی‌ها، این رقم در برخی کشورها کاهش یافته، اما هنوز اخذ مالیات از دارایی‌ها در برخی اقتصادها یک رویکرد معمول است.

این موضوع که در سال‌های قبل، این خودروهای ‌میلیاردی قیمتی به اندازه یک‌سوم یا یک‌چهارم داشتند و به دلیل تورم بالا رفتند، موضوع صحیحی است؛ اما بحث اصلی این است که در آن زمان نیز قیمت این خودروها نسبت به سایر خودروها بیشتر بوده است. اتفاقاً این خودروها در آن زمان نیز مشمول اخذ مالیات بودند، اما در آن زمان سیاست‌گذار تمایلی به استفاده از این نوع درآمد نداشت. بنابراین اگرچه وجود تورم باعث رشد قیمتی این کالاها شده، اما به شکل نسبی این خودروها همیشه از خودروهای معمولی و پرتیراژ قیمت بیشتری داشته‌ است. البته کف ۱ میلیارد تومان می‌تواند در سال‌های آینده تعدیل شود و متناسب با تورم افزایش یابد.

از سوی دیگر، دولت نیز با تأمین مالی از منابع غیرتورمی، باعث ایجاد موج‌های تورمی در آینده نخواهد شد. عموماً رفتار خرید در این خودروها به‌جای اینکه مصرفی باشد، بیشتر بر مبنای سرمایه‌گذاری بوده است. این در حالی است که اخذ مالیات باعث خواهد شد از سطح انگیزه‌های سفته‌بازی و حبس این کالاها جلوگیری شود.

افرادی که تنها به دنبال سرمایه‌گذاری هستند، این کالا یا خودرو را به سایر سرمایه‌گذاری‌ها تبدیل خواهند کرد. همچنین باید توجه کرد افرادی که مجموع خودروهای آنها به بالای این سطح می‌رسد هم باید مشمول این نوع مالیات شوند؛ زیرا این امکان وجود دارد که افرادی خودروهای‌ میلیاردی خود را به چند خودرو تبدیل کنند.

به نظر می‌رسد که عمده منابع و سرمایه‌ها در اقتصاد در املاک محبوس شده‌ است، درحالی‌که مالیات مناسب برای حبس‌زدایی در بخش املاک وجود ندارد. اجرای یک مالیات مناسب در بخش املاک اثر بیشتری نسبت به خودرو یا سایر دارایی‌ها خواهد داشت. این سیاست مناسب هم باعث عرضه بیشتر املاک خواهد شد و هم منابع لازم برای خروج املاک از حبس را فراهم خواهد کرد.

آگهی‌های خرید و فروش خودرو

***

شما می‌توانید اخبار خودرو را در بلاگ دیوار مطالعه کنید.