دنیای امروز، دنیای تجربه‌های جدید است. دنیایی که ما را مجبور می‌کند سبک دیگری را برای زندگی کردن انتخاب کنیم. خانه‌های کوچکتر، جای کمتر، ارتباطات محدودتر، انزوا و حتی آلودگی هوای بیشتر و زمین گرم‌تر. ما دیگر یاد گرفته‌ایم که در کتاب‌ها و اخبار درباره گرم‌تر شدن زمین بخوانیم و بشنویم. می‌دانیم همان‌قدر که دیگر مثل قبل نمی‌توانیم دست و دلباز زندگی کنیم، خانه‌های فراخ داشته باشیم واقتصاد ما را در معرض فشار خود قرار می‌دهد، زمین هم روزبه روز تحملش کمتر می‌شود. زندگی امروز سبکی جدید را به ما تحمیل کرده است و ما آن را به عنوان فرهنگ پذیرفته‌ایم. ما پذیرفته‌ایم که برای زنده نگه داشتن بیشتر زمین باید جلوی بعضی از کارها را بگیریم. این فرهنگی است که در کشورهای توسعه یافته از کودکی به دانش‌آموزان یاد داده می‌شود. بخشی از این فرهنگ استفاده از وسایلی است که هنوز قابل استفاده هستند و می‌توان در یک چرخه منظم از آن‌ها استفاده کرد. فرهنگی که صرفه‌جویی کردن را یاد می‌دهد، نه فقط برای اقتصاد خانوار، بلکه به خاطر زمین…
استفاده مجدد از محصولات موجود تاثیری دوچندان بر محیط زیست دارد. این کار نیاز به استخراج و برداشت مواد اولیه بیشتر از طبیعت را کاهش می‌دهد وجلوی بخش زیادی از مواد آلوده کننده و اغلب سمی را که ساخته دست بشر هستند و به واسطه تولید بی حد و مرز وارد محیط می‌شوند را می‌گیرد.
ما با زمین چه می‌کنیم؟
بگذارید با اعداد و ارقام صحبت کنیم. شاید اعداد و ارقام بتوانند درک بلایی که بر سر زمین می‌آید را برای ما ساده‌تر کند؛ استرالیایی‌ها سالانه به ازای هر نفر ۵۴۰ کیلوگرم زباله خانگی تولید می‌کنند. از حدود ۶۷ میلیون تن زباله تولید شده توسط استرالیایی‌ها در سال ۲۰۱۷، تنها ۳۷ تن بازیافت شد و ۲۱.۷ تن در محل دفن زباله‌ها ریخته شد.
همچنین بر اساس اطلاعات ثبت شده در اطلس کلانشهر تهران که در تارنمای سامانه مدیریت و پسماند تهران موجود است، هر فرد تهرانی به طور متوسط سالانه شش برابر وزن خود زباله تولید می کند. همین اطلاعات نشان می دهد متوسط سرانه زباله تولید شده در شهر تهران ۳۲۰ کیلوگرم و ارزش روزانه زباله تولید شده در شهر تهران ۱۸۰۰ میلیون ریال است. سرانه تولید روزانه زباله در جهان ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم است که در ایران ۶۰۰ گرم و در شمال تهران ۱۲۰۰ گرم است. سرانه تولید زباله در مناطق مختلف شهرداری تهران طی یک دوره یک ساله به ازای هر نفر از ۲۱ کیلوگرم در مناطق شهر تهران تا ۸۸۳ گیلوگرم در منطقه ۲۰ بوده است. به طور کلی در مناطق مرکزی شهر تهران، به ویژه در منطقه ۲۰ که فعالیت عمده تجاری در آن صورت می گیرد، بالاترین تولید زباله را دارا است. (به نقل از سامانه تولید و مدیریت پسماند)
کاهش، استفاده مجدد، بازیافت
انجام خریدهای دست دوم طبیعتاً سازگار با محیط زیست است: شما به چیزی که معمولاً مقصد آن محل دفن زباله است جان تازه‌ای می‌دهید. این کار درست به اندازه کاشت یک بذر در زمین اهمیت دارد؛ باور کنید!
احتمالا جمله “سطل زباله یک نفر گنج مرد دیگر است” را شنیده‌اید. اکنون بیش از هر زمان دیگری، مردم لباس، کالاهای خانگی، لوازم الکترونیکی و سایر اشیایی را که در شرایط مطلوب و قابل استفاده هستند را برای فروش می‌گذارند یااهدا می‌کنند. جدای از مزیت‌های اقتصادی خرید دست دوم، صرفه جویی یک مزیت و امتیاز بزرگ برای محیط زیست است. اتفاقی که می‌تواند این سیاره دود گرفته را کمی به زندگی واقعی برگرداند.
به شعار کاهش، استفاده مجدد، بازیافت که یک شعار جهانی است فکر کنید. ما در روزهای ابتدای مدرسه، یعنی وقتی برای اولین بار قدم‌های آموزشی را برداشتیم، معمولاً باید با پلاستیک و کاغذ سر و کار داشتیم.بچه‌هایی که از ذوق داشتن دفتر و کتاب و لباس‌های نو مدرسه رفتن را شروع می‌کردند و خرید کردن یکی از رسومات آغاز سال نوی تحصیلی بود خیلی دیر یاد گرفتند که منابع طبیعی ابدی نیستند. به بیان دیگر از همان ابتدا خرید کالای نو و گسترش فرهنگ مصرف گرایی مساله‌ای بود که در ناخودآگاه ذهن یک کودک ۶ ساله نقش می‌بست. ما احتمالا جزو دانش‌آموزانی بوده‌ایم که بارها جلوی پوشیدن یونیفورم سال قبلش می‌ایستاد و به دنبال خرید یک یونیفورم جدید بود، چرا که درست نگه داشتن و سالم نگه داشتن وسایل یک برتری و امتیاز نبود، امتیاز را میزان خرید، لباس‌ها و لوازم‌التحریر خوش رنگ و لعاب تعریف می‌کردند.
تولید مداوم و مصرف منابع طبیعی محدود
بسیاری از مردم نمی‌دانند که بازیافت علاوه بر پلاستیک، پارچه‌ها را هم در بر می‌گیرد. یکی از بزرگترین مزایای صرفه جویی برای سیاره زمین این است که اگر در سبد خریدمان لباس‌های دست دوم هم وجود داشته باشند، این چرخه معیوب یک جایی می‌ایستد و لباس‌های کمتری به محل دفن زباله‌ها می‌رسند.
این مساله تنها درباره لباس‌ها صدق نمی‌کند؛برای تولید هر تلویزیون ۵۳۵۰ لیتر آب مصرف می‌شود و از طرفی تولید تنها یک تلویزیون ۳۹۹ کیلوگرم گاز دی‌اکسید کربن تولید می‌کند.
در نظر داشته باشید برای تولید هر مایکرویو ۱۳۰ کیلوگرم گاز دی اکسید کربن(CO2) منتشر می‌شود، همچنین برای تولید هر ماشین لباسشویی میزان گاز منتشر شده دی اکسید کربن ۲۲۰ کیلوگرم است.
ما تا حد زیادی از زیرساخت‌ها و سرمایه گذاری مستمر سرمایه و منابع مورد نیاز برای کشف، استخراج، حمل و نقل، پردازش، بازاریابی و تحویل انرژی که هر جنبه‌ای از اقتصاد جهانی ما را تامین می‌کند، بی اطلاع هستیم. ما به همه چیزهایی که در جریان خروج گاز از پمپ یا جریان الکتریسیته از دیوار دخیل است فکر نمی‌کنیم. اصلا سیاستی در سایه وجود دارد که ما ندانیم با خرید هر کالای غیر اساسی نو، که معادلش در بسیاری از فروشگاه‌های عرضه لوازم دسته دوم وجود دارد، چقدر به تنفس زمین کمک می‌کنیم.
سال‌هاست کارشناسان محیط زیست به ما می‌گویند که انتشار گازهای گلخانه‌ای توسط انسان – به ویژه سوزاندن سوخت‌های فسیلی در ماشین‌ها، کارخانه‌ها و نیروگاه‌های ما – زمین را دچار مشکلات جدی کرده و شریان‌های تنفسی زمین را آلوده می‌کند. بدیهی است تغییرات اقلیمی حاصل زندگی و فعالیت انسان را مختل خواهد کرد، تهدیدی که سیاست‌گذاران برای حفظ پول و موقعیت اقتصادی چندان تمایلی به بازگو کردنش ندارد.
استفاده مداوم ما از انرژی در مقیاس صنعتی به معنای واقعی کلمه موضوع “مرگ و زندگی” است. از طرف دیگر هرچند بررسی دقیق تر و سیاست‌های پیشنهادی جنبش‌های محیط زیستی در اقتصاد انرژی جهانی بسیار مهم است. با این حال، تقریباً همیشه مغفول مانده است. اگر زندگی و خوشبختی انسان معیار است، آیا ما میتوانیم استفاده از این منابع انرژی را حذف یا حتی به طور اساسی کاهش دهیم؟ اصلا چقدر خواهیم پذیرفت که خوشبختی انسان در گرو اندیشیدن به خساراتی است که تا کنون به زمین وارد کرده و راه‌هایی که در پیش رو دارد تا جلوی خسارات احتمالی بعدی را بگیرد؟
۳ دلیل مهم زیست‌محیطی برای آنکه به خرید وسایل دست‌دوم فکر کنیم
۱. خرید لوازم دست دوم از تولید کربن برای تولید بیشتر جلوگیری می‌کند
یکی از لایلی که باید روی فرهنگ خرید دست دوم کار کرد، این است که خرید دست دوم، میزان انتشار کربن در فضا را کاهش می‌دهد. ما اغلب فکر می‌کنیم که تنها راهی که میتوانیم جلوی انتشار کربن را بگیریم، این است که به جای رانندگی با دوچرخه به محل کار خود برسیم یا زمان دوش گرفتن و هدررفت آب را کاهش دهیم. اگرچه اینها راه‌های فوق‌العاده‌ای هستند، اما در کنار صرفه‌جویی، مبارزه با لذت خرید کردن و جایگزینی آن با خرید لوازم دست‌دوم فوق‌العاده و تروتمیز یکی ازگام‌های مهم برای کاهش ردپای کربن است که از قضا کار خیلی سختی هم نیست. تنها چیزی که لازم دارید این است که یاد بگیرید بخشی از سبد خریدتان را به وسایل دست دوم اختصاص دهید. کل فرآیند – حمل و نقل مواد خام به فرآیندهای تولید و حمل و نقل به فروشگاه‌ها – انرژی و زمان زیادی را می‌گیرد. صنعت مد سریعتر از همیشه در حال حرکت است و هر روز میلیون‌ها لباس تولید می‌کند تا هر هفته فروشگاه‌ها را پر کند. وقتی دست دوم می‌خرید، از اتلاف عظیم انرژی و منابع برای تولید وسایل جدید جلوگیری می‌کنید. صرفه جویی یک راه آسان برای ایجاد تفاوت در ردپای کربن و برداشتن گام ای کوچک برای کاهش میزان کربن است.
۲. خرید لوازم دست دوم به صرفه جویی در مصرف آب کمک می‌کند
همانطور که اشاره کردیم، تولید لوازم نو زمان و انرژی زیادی را می‌گیرد و همچنین آب زیادی مصرف می‌کند – آبی که بسیار به آن نیاز داریم و روزبه روز در حال کمتر و کمتر شدن است. وقتی دست دوم خرید می کنید، در حفظ آب ایفای نقش کردید. همانطور که بیان کردیم، بازیافت منسوجات بخشی از کل ذهنیت «کاهش، استفاده مجدد، بازیافت» است و حفظ آب به همان اندازه مهم است.
۳. خرید دست دوم آلودگی‌های شیمیایی را کاهش می‌دهد
خرید وسایل دست دوم یک کمک جدی به سیاره زمین است. این کار آلودگی شیمیایی ناشی از ایجاد و خرید وسایل جدید را کاهش می دهد. بیایید به پنبه فکر کنیم – تولید پنبه نه تنها از تنها آب استفاده می‌کند، بلکه آفت‌کش‌های زیادی نیز دارد. این بدان معناست که وقتی پنبه تولید و تولید می‌شود، باعث اسیدی شدن خاک و آلودگی آب می‌شود. به طور کلی، فرآیندهای تولید نساجی شامل استفاده از رنگ‌های مضر و محصولات جانبی نفت خام است. فرآیند تولید و حمل لباس‌های جدید، آب‌های سطحی و زیرزمینی را آلوده می کند، هوا را آلوده می کند و زمین را زخمی می‌کند. خرید دست دوم شروع به از بین بردن آلودگی شیمیایی دائمی می‌کند که از تولید سیری ناپذیر محصولات حاصل می شود. به طور کلی، وقتی برای خرید وسایلی که به راحتی در دسترس ما هستند به اپلیکیشن‌ها و فروشگاه‌های دست دوم سر می‌زنیم، نه تنها محصولات منحصر به فردی را پیدا می کنیم، بلکه به کره زمین نیز کمک می‌کنیم.
منابع:
