او اکنون از پرورش هر نهال تا فروش آخرین میوه را خود انجام می‌دهد و مشتریانش را در دیوار پیدا می‌کند.
آقای ساعد هر درخت را «فرزند صبور» می‌نامد و می‌گوید آلبالو، برخلاف اغلب میوه‌ها، سرمای زمستان و هجوم آفت را تاب می‌آورد. همان سالی که گیلاس و هلو یخ زدند، درختان آلبالو پربار ماندند و نخستین تابستان پرثمر باغ را ساختند.
او دو رقم آلبالو برداشت می‌کند. آلبالوی مجارستانی را «ملس و خوش‌خوراک» می‌داند و آلبالوی بومی را برای مربا و شربت مناسب می‌شمرد. تا به امروز همه فرایند باغ را ارگانیک نگه داشته و توضیح می‌دهد:
«جز آب هیچ چیز به خاک نمی‌دهم؛ حتی یک گرم کود حیوانی استفاده نمی‌کنم. آب باغ از چشمه است و آزمایش‌ها کیفیت آن را هم‌سطح آب معدنی نشان داده‌اند. آبیاری هم کاملا قطره‌ای است.»
سالِ زراعی باغ از اواخر اسفند، هم‌زمان با اولین شکوفه‌ها آغاز می‌شود. میوه هر درخت در چند نوبت می‌رسد و برداشت تا میانه تابستان ادامه دارد. هرس شاخه‌ها اما هر دو سال یک بار انجام می‌شود؛ بنابراین کار باغداریش بیشتر به آبیاری و پایش سلامت درخت‌ها خلاصه می‌شود.
آقای ساعد از همان سال نخست برداشت محصول، پلتفرم دیوار را برای فروش انتخاب کرد. حالا هم بیشتر محصولش را در دیوار می‌فروشد:
«دیوار دست مرا به مشتری‌هایی در تهران، اصفهان و رشت رسانده است. اگر فقط به بازار محلی تکیه می‌کردم، باغ همین‌جا می‌ماند و کسی خبرش را نمی‌شنید.»
به باور او، دیوار واسطه‌ها را حذف و ارتباط مستقیمِ تولیدکننده و خریدار را ممکن کرده است. بسیاری از مشتریان امروزش، سه سال پیش با آگهی خیار ارگانیک با او آشنا شدند و حالا برای آلبالوی تازه تماس می‌گیرند.
آقای ساعد باغداری را به ارث نبرده؛ خودش این راه را برگزیده و با آزمون‌وخطا آموخته است:
«باغداری فقط منبع درآمد من نیست؛ بخشی از زندگی من است. وقتی می‌بینم میوه همین باغ سفره خانواده‌ای دور را رنگین می‌کند، خستگی کار از تنم می‌رود.»
امروز، دیوار برای او تنها ابزار فروش نیست؛ پلی است میان تجربه زیست یک باغدار و نیاز خریدارانی که طعم واقعی آلبالوی ارگانیک را می‌جویند. آقای ساعد مطمئن است تا وقتی این پل برقرار باشد، درختانش بی‌وقفه میوه می‌دهند و آلبالوهای سرخ کردستان راهشان را به سفره‌های دور پیدا می‌کنند.
