آقای صحتی کاربر ۳۹ ساله دیوار و اهل کوهپایه‌های سبز استان گیلان، باغدار و کارآفرینی است که حالا محصول زمین پدری‌اش را با دست خود به چای کم‌نظیر تبدیل کرده و آن را در دیوار برای فروش آگهی می‌کند. برداشت چای شغل خانوادگی اکثریت اهالی این منطقه است، از کودکی پابه‌پای پدر و مادر سرِ باغ‌های چای می‌روند و محصول برداشت می‌کنند.
«بذرش رو پدرم چهل-پنجاه سال پیش کاشت. حالا ما هرسال بهش می‌رسیم، جوانش می‌کنیم و برداشت می‌کنیم. هنوز ده سالم نبود توی باغات کار می‌کردم، چهارده‌ساله که بودم روزی یک‌تن چای رو تا ظهر باید کول می‌کردم می‌آوردم انبار. محصول اگر زود برداشت نشه خراب می‌شه»
از گرانی کود و کارگر می‌گوید و بی‌ثباتی هوا. ولی برای او ترک چای‌کاری معنایی ندارد. می‌گوید پدرانمان زحمت کشیدند، بذر و قلمه‌اش را کاشتند و ما نمی‌توانیم به همین سادگی رهایش کنیم. البته حالا با توجه به بالا رفتن قیمت چای در یکی‌دوساله اخیر گویی اوضاع بهتر شده و برخی از کشاورزها دوباره رغبت پیدا کرده و برگشته‌اند تا باغ‌هایشان را آباد کنند.
«کلِ کوهپایه‌های گیلان را حساب کنی همش مناسب چای کاریه. اگر بارندگی خوب باشه، نیازی به آب دادن هم نداره، یه داراییه برای ما»
چند سالی می‌شود که آقای صحتی دیگر فقط چای نمی‌چیند، بلکه خودش آن را در کارگاهی کوچک فرآوری کرده و بسته‌بندی می‌کند. برگ‌هایی را که صبح زود از باغ چیده می‌شوند زیر باد گرم و سرد پژمرده می‌کند، سپس می‌مالد، می‌پراکند، خشک می‌کند و درنهایت با دستگاه‌های ساده محلی، چای سرگل سنتی به دست می‌آورد.
«قبلاً چای را می‌دادیم کارخانه، ولی حالا چند تا دستگاه خریدم، دیگه همه‌چیز دست خودمه. از چیدن تا بسته‌بندی. باید بیای از نزدیک ببینی تا بدونی اصل چای چیه؟ این چای کوهپایه‌ست. عطرش با بارونه، نه با اسانس. با دست درست می‌شه، مثل دم‌نوش گل‌گاوزبان می‌شه. می‌خوری و لذت می‌بری»
آقای صحتی چالاک و پرانرژی است، او در کنار کارگاه چای، مرغداری هم زده و به قول خودش، گاهی مرغ و جوجه می‌فروشد، گاهی چای، گاهی هم چیزهای دیگر. حدود پنج سال است که از دیوار استفاده می‌کند، اول برای فروش چای، بعد هم فروش مرغ و وسایل دیگر.
«من آچارفرانسه‌ام. هیچ‌وقت یه شغل نداشتم. چای می‌چینم و فراوری می‌کنم، جوجه پرورش می‌دم، خرید و فروش می‌کنم. هرچیزی دستم بیاد، می‌ذارم دیوار. از چای و جوجه تا درب‌وپنجره، یه چیزهایی تو دیوار فروختم که فکرشم نمی‌کردم»
او خیلی وقت‌ها مشتری‌هایش را دست‌به‌دست و سنتی پیدا کرده، اما حالا با توسعه بازارش و تعدد مشاغل، دیوار را راهکار خوبی برای فروش می‌بیند، البته همین حالا هم اولین راهکارش برای فروش دیوار است.
«سایت‌های دیگه هم گذاشتم جواب نداده، دیوار مشتری‌هاش بیشتره، البته من هم دیربه‌دیر آگهی می‌گذارم، باید بیشتر فعال باشم.»
آقای صحتی می‌داند که به دلیل سختی‌ها و توان جسمی شاید چند سالی بیشتر نتواند در باغ چای کار کند. اما می‌خواهد کار فرآوری چای را توسعه دهد و مشتریان زیادی از سراسر ایران داشته باشد.
«بوته چای از بین نمی‌ره. حتی اگه دو سال ولش کنی، با یه پیرایش دوباره محصول می‌ده. ما هم تا وقتی چند نفر مثل ما بمونن، این شغل را ادامه می‌دیم. چون این خاک زنده‌ست»
