تاریخچه شرکت رنو؛ نهمین خودروساز بزرگ دنیا
کمپانی رنو
آیا شما از تاریخچه شرکت رنو چیزی می‌دانید؟ نام «رنو – Renault» یکی از چندین برند بزرگ و آشنا در صنعت خودروی جهانی و از کشور فرانسه است. این شرکت که امروزه صاحب سهام چند کارخانه و کمپانی دیگر خودروسازی است، علاوه بر خودروهای معمولی در مسابقات اتومبیلرانی و تولیدات ماشین‌های اسپرت هم پویاست و به موفقیت‌های زیادی رسیده است. همچنین، رنو در زمینه تأمین و تولید قطعات در حوزه هوایی هم مشغول است.
کمپانی رنو برای ایرانی‌ها نیز نامی قابل‌توجه است و چندین محصول به‌نام رنو چه از گذشته و چه در زمان جاری در کشور ما وجود دارد و گروه ثبت‌شده «رنو پارس» زیر نظر این کمپانی فعالیت دارد. در حال حاضر، دولت فرانسه حدود ۱۵ درصد از سهم این شرکت را در اختیار دارد.
رنو در سال ۲۰۱۶ به‌عنوان نهمین خودروساز بزرگ دنیا شناخته شد و در سال ۲۰۱۷ اتحاد رنو ـ نیسان ـ میتسوبیشی لقب بزرگ‌ترین فروشنده خودرو را در جهان به خود اختصاص داد. تقریباً از هر ۹ ماشین فروخته‌شده، یکی از آنها ساخته این اتحاد بود.
در این مطلب سعی داریم مرور مختصری بر تاریخچه شرکت رنو و همچنین تولیدات و موفقیت‌های آن داشته باشیم.
عناوین این مطلب
تأسیس و سال‌های اول تاریخچه شرکت رنو
در ماه فوریه سال ۱۸۹۹ «لویی رنو» به‌همراه دو برادرش مارسل و فرناند «انجمن برادران رنو» را تأسیس کرد. لویی که یک مهندس جوان و جاه‌طلب بود، در ابتدا در کارخانه نساجی پدرش مشغول به کار بود. در آن زمان و قبل از تأسیس شرکت چند نمونه اولیه را از چیزی که به‌معنای خودرو در ذهن داشت، طراحی و ساخته بود. بعد از افتتاح شرکت او کار طراحی را انجام می‌داد و دو برادر دیگر بخش تجاری را برعهده داشتند.
اولین تولید آنها مدل «سی‌وی» بود که به یکی از دوستان پدرش فروخته شد. تا سال ۱۹۰۳ موتورهای رنو از شرکت دیگری تأمین می‌شد، اما در آن سال برادران رنو اولین پیشرانه خود را تولید کردند و اولین فروش بزرگ آنها در سال ۱۹۰۵ شکل گرفت؛ جایی که چند مدل از تیپ AG1 برای شکل‌گیری یک خط تاکسی خریداری شد.
خط تولید تاکسی آنها تا دو سال بعد به لندن هم رسید و در سال ۱۹۰۸ برند رنو پرفروش‌ترین مارک خارجی در نیویورک بود. در همان سال این شرکت با ساخت بیش از ۳۵۰۰ دستگاه به بزرگ‌ترین تولیدکننده خودروی کشور تبدیل شد.
چند وقت بعد سه برادر به این نتیجه رسیدند که حضور در مسابقه اتومبیلرانی برای اعتبار و فروش خوب خواهد بود و لویی و مارسل از طرف رنو نماینده بودند. بعد از اولین نبرد شهر به شهر که در سوئیس برگزار شد، رنو موفق به فروش بیشتر محصولاتش شد.
متاسفانه در تاریخچه رنو می‌خوانیم مارسل در مسابقه پاریس-مادرید کشته شد و لویی هم دیگر خودش در بازی‌ها شرکت نکرد، اما کمپانی رنو حضور محسوسی در مسابقات داشت و یکی از رانندگان با مدل AK 90CV توانست، برنده اولین عنوان جایزه بزرگ تاریخ شود.
در سال ۱۹۰۶ فرناند نیز خود را بازنشسته کرد و ۳ سال بعد درگذشت. بنابراین کنترل شرکت در اختیار خود لویی، یعنی موسس رنو قرار گرفت و او نام کمپانی را به «شرکت خودروسازی رنو» تغییر داد. رنو تا قبل از جنگ اتوبوس، وسیله‌نقلیه باری و ماشین‌آلات کشاورزی هم تولید کرد. اولین کامیون کمپانی رنو در سال ۱۹۰۶ ساخته شد و در همان سال‌ها مدل‌هایی از موتورهای ساخت این شرکت به آمریکا فرستاده شد تا برای تولیداتشان مورد استفاده قرار بگیرد.
تاریخچه شرکت رنو؛ نوبت جنگ جهانی اول
با شروع جنگ جهانی اول، کاربری شاخه تولید کامیون به ساخت تسلیحات تغییر کرد. تولیدات نظامی رنو آنقدر موفقیت‌آمیز بود که لویی نشان افتخار دریافت کرد. اولین تراکتور تاریخچه شرکت رنو نیز در همان روزها رونمایی شد. بعد از جنگ شکل ساخت خودروها تغییر کرد و رادیاتورها به‌جای پشت موتور از دهه ۳۰ در جلوی آن قرار گرفت. در این دهه تولیدات رنو در دو خط تولید ساخته می‌شد: یکی ۴ سیلندر که مدل‌هایی اقتصادی بود و به «کوارت» معروف شد؛ و دیگری مدل‌های ۶ سیلندر که گران‌تر و لوکس بود و بعدها به «استلا» شناخته شد.
در سال ۱۹۲۸ رنو در ۷ سری و تیپ موفق به تولید بیش از ۴۵ هزار دستگاه خودرو شد. در آن زمان کمپانی رنو پیشنهاد طراحی و ساخت ۸ مدل بدنه را داد که ماشین‌های سواری تا قسمت‌های مختلف باری‌های بزرگ را پوشش می‌داد. هرچند که رنو با استقبال از جشنواره‌های اروپایی و حضور در آنها معرفی تولیدات و تکنولوژی‌های خود را گسترش می‌داد، اما گرانی محصولاتش در این سال‌ها باعث شده بود صادرات به آمریکا که در روزگار قبل از جنگ در اوج بود، اکنون به صفر برسد. آنها در سال ۱۹۲۹ مدل ۸ سیلندر «ریناستلا» را معرفی کردند که بعدها به سوپر استلا تغییر کرد.
در ادامه تاریخچه شرکت رنو و در دهه ۳۰، این کمپانی لوازم داخلی تیپ‌های استلا و گرند را به‌روز کرد. تعداد زیادی از مدل گرند از آلومینیوم ساخته شده بود، اما از این مدل فقط چند عدد سالم ماند و باقی آنها با شروع جنگ جهانی دوم برای کمک به تولیدات تسلیحاتی اسقاط شد.
در سال ۱۹۳۱ رنو از موتورهای دیزلی خود رونمایی کرد. آنها از معدود تولیدکنندگانی بودند که بعد از جنگ جهانی اول کار تولید موتور هواپیما را هم دنبال کردند. در همان دهه ۳۰ و بعد چند آزمون و خطا، موفق به تولید هواپیمای «کادرون» شدند و با داشتن سهمی در «ایر فرانس» به ساخت آنها ادامه دادند.
کمپانی رنو چند وقت بعد به تولید تانک هم پرداخت. همین تغییر شاخه باعث شد که سیتروئن آن روزها گوی رقابت در فروش و ساخت خودرو را از آنها برباید. اما تاریخچه شرکت رنو به اینجا ختم نشد؛ پس از مدتی کوتاه، وقتی صنعت خودروسازی در فرانسه دچار رکود شد، همین تغییر شاخه رنو را نجات داد و این شرکت با فروش راه‌آهن و تراکتور و تسلیحات نظامی زنده ماند، در‌حالی‌که سیتروئن اعلام ورشکستگی کرد.
رنو دوباره بزرگ‌ترین تولیدکننده خودرو شد و این عنوان را تا دهه ۸۰ هم حفظ کرد. بااین‌حال این کمپانی هم بالاخره تحت‌تأثیر این رکود و البته اعتصابات کارگری قرار گرفت و درنتیجه خط تولید هواپیمایی خود را از دست داد تا بر روی تولید خودرو تمرکز کند. با وجودی اینکه آنها اختلافات کارگری را حل کردند، اما تا دو سال بعد حدود ۲ هزار نیروی این شرکت شغل خود را از دست دادند.
رنو در جنگ جهانی دوم
بعد از شروع جنگ جهانی دوم لویی از تولید تانک برای حزب نازی که فرانسه را اشغال کرده بود، امتناع کرد و در عوض آنها موظف به تولید کامیون شدند. در سوم مارس سال ۱۹۴۲ نیروی هوایی ارتش انگلستان ۲۳۵ بمب را در محل و منطقه کارخانه اصلی رنو انداخت که بیشترین عدد برای یک مکان هدف‌گیری‌شده در کل زمان جنگ بود و باعث صدمات مالی و جانی بسیاری شد. رنو تلاش کرد کارخانه را بازسازی کند، اما دو بمباران یک‌سال بعد در ماه‌های آوریل و سپتامبر توسط ارتش آمریکا مانع آن شد.
بعد از پایان جنگ جهانی دوم و با وجودی اینکه درهای کارخانه خیلی زود باز شد، اما فرانسه شاهد کشمکش‌های سیاسی کمونیست‌ها و آنتی کمونیست‌ها شده بود و کارخانه رنو در این دعوا برای موافقان و مخالفان نقش مهمی را بازی می‌کرد. کمونیست‌ها رنو و منطقه‌ای را که کارخانه در آن قرار داشت، سنگرشان محسوب می‌کردند و تلاش داشتند آن را به دست بیاورند؛ اما «مارشال دوگل» در مقابل آنها ایستاد و سرانجام مدیریت موقت رنو را به «پیر لوفاشو» سپرد که یکی از رهبران مقاومت و دارای سابقه و دانش مهندسی بود.
بر سر لویی موسس رنو چه آمد؟
لویی که نقش بسیار مهمی در تاریخچه شرکت رنو داشت، پس از جنگ متهم به همکاری با دشمن و نازی‌ها شد. از آنجا که اعتبار خوبی هم به‌دلیل تظاهرات و اعتصابات کارگری قبلی بین انجمن کارگران و همکاران خود نداشت، تنها ماند و به‌همراه چند مدیر خودروسازی دیگر آن زمان در فرانسه با برخوردی وحشیانه و با همین اتهام همکاری با نازی‌ها به زندان افتاد. لویی خود را به قاضی معرفی کرد و تا چند وقت در زندان منتظر محاکمه بود، اما سرانجام در روز ۲۴ اکتبر سال ۱۹۴۴ به دلایلی نامعلوم درگذشت.
در اول ژانویه ۱۹۴۵ به دستور دوگل کمپانی به‌طور کامل توسط دولت مصادره شد و نام آن به «کارخانه ملی رنو» تغییر کرد. این کارخانه تنها موردی بود که توسط دولت به این صورت و دائمی در اختیار قرار گرفت. خانواده لویی و رنو دو بار در همان سال و بعد هم در سال ۱۹۶۱ با کشاندن کار به دادگاه تلاش کردند تا اجازه ندهند شرکت و یا خود کارخانه از دستشان برود و یا غرامت خواستند، اما در هر دو بار دادگاه اعلام کرد که این ارگان اختیاری در تصمیمات دولت ندارد.
مدیریت و تولیدات جدید شرکت رنو
با هدایت لوفاشو نیز اعتصابات کارگری شکل گرفت و تا دهه ۸۰ ادامه داشت. در سال ۱۹۵۱ شرکت رنو از مدل مشهور «فرگاته» خود رونمایی کرد. کمپانی رنو برای ساخت این خودرو از تکنولوژی موتور عقبی استفاده کرد که لویی به‌طور پنهانی و در زمان جنگ روی آن کار کرده و بهبودش داده بود. تا حدود سال ۱۹۶۱ از این مدل حدود ۵۰۰ هزار دستگاه فروخته شد. بعد از آن مدل «دوافین» معرفی شد که عمر لوفاشو به تولید آن نرسید. بعد از مرگ او این مدل تا اواخر عمر تولید حدود ۱۰ ساله‌اش از عدد ۲ میلیون دستگاه عبور و راه خود را به آفریقا و آمریکای شمالی هم باز کرد.
در دهه ۱۹۵۰ و با تصمیمات مدیریت جدید، رنو چند شرکت کوچک ساخت وسایل نقلیه سنگین را خرید و با خط تولید اتوبوس و کامیون خود ادغام کرد و تمرکز خود را روی این شاخه قرار داد. با شروع دهه ۶۰ آنها دو مدل موفق «رنو ۴» و «رنو ۸» را معرفی کردند و بعد از آن نوبت به رونمایی از مدل بزرگ‌تر «رنو ۱۰» رسید. رنو ۱۰ یا همان R10 آخرین مدل موتور عقب این کمپانی بود. در سال ۱۹۶۶ تیپ موفق و به‌روز‌شده هاچ‌بک «رنو ۱۶» معرفی شد. در سال ۱۹۷۰ و هم‌زمان با جشن ۲۵ سالگی، این کمپانی مدل موفق دیگری با نام «رنو ۱۲» را به بازار عرضه کرد و در پایان همان سال موفق شد تا برای اولین‌بار به رکورد تولید ۱ میلیون خودرو در سال برسد.
شرکت رنو در روزگار مدرن
بعد از معرفی مدل جدید و اقتصادی «رنو ۵» در ژانویه ۱۹۷۲ این شرکت به موفقیت‌های خود ادامه داد و از دو تیپ دیگر یعنی R18 و R20 هم رونمایی کرد. در اواسط دهه ۷۰ پای این کمپانی به آسیای شرقی هم رسید و خط تولید و نمایندگی‌های خود را در آن منطقه هم افتتاح کرد. همچنین به گسترش کارخانه‌های خود در اروپای شرقی، مثل شرکت «داچیا» در رومانی هم پرداخت.
شرکت داچیا چند سال بعد موفق شد طراحی سری موفق «لوگان» را انجام دهد که یکی از مدل‌های این سری همان L90 است که به بازار ایران هم رسید. در دسامبر ۱۹۷۴ سیتروئن خط تولید اتوبوس و کامیون‌های خود را به رنو فروخت تا این برند به‌عنوان تنها تولیدکننده خودروی سنگین فرانسوی نام بگیرد. در سال ۱۹۸۰ رنو بیش از ۲ میلیون ماشین سواری سبک تولید کرد.
بعد از کسب موفقیت‌هایی در قالب ماشین‌های سنگین در طی تاریخچه شرکت رنو، این کمپانی با شرکت «آمریکن موتورز ـ AMC» قرارداد همکاری امضا کرد و با خرید ۲۲٫۵ درصد از سهم آنها با مدل R5 دوباره پا به بازار آمریکا گذاشت. بعد از اینکه مدیریت غلط این کمپانی آمریکایی آنها را به ورشکستگی نزدیک کرد، رنو با خریدن سهم بیشتر میزان اشتراک خود را به ۴۷٫۵ درصد افزایش داد و با این کار AMC را از این خطر نجات داد و کنترل بیشتر شرکت را به دست گرفت.
این همکاری دو طرفه از یک سمت باعث معرفی خودروی Jeep به اروپا شد و از سمت دیگر باعث ساخت R9 در آمریکا با نام تجاری «رنو آلیانس» شد که در سال ۱۹۸۳ توانست جایزه بهترین خودروی سال آمریکا را کسب کند. بعد از تمام این موفقیت‌ها بین این دو برند، در سال ۱۹۸۷ کمپانی رنو شرکت AMC را در پی ترور و کشته‌شدن رئیس رنو یعنی «ژرژ بسه» به شرکت «کرایسلر» فروخت. در همان سال‌ها رنو با نوآوری جدید خود در توربوشارژرها مشارکت خود در مسابقات اتومبیلرانی افزایش داد.
ژرژ بسه برای رهایی از ضررهای مالی رنو با فروختن بسیاری از سهام‌های خرد، تعدیل نیرو و بستن چند خط تولید، این کمپانی را لاغر کرده بود؛ بااین‌حال بعد از مرگ او تاریخچه شرکت رنو وارد مسیر جدیدی شد. رنو چند وقت بعد با امضای قراردادی با برند ولوو همکاری خود با آنها را توسعه داد و قرار بر این شد که دانش و مهارت‌های یکدیگر را به اشتراک بگذارند.
در دهه نود نوبت به رونمایی از مدل Cilo رسید که نامزد جایزه کسب بهترین خودروی سال اروپا و به یکی از پرفروش‌ترین مدل‌های دهه ۹۰ تبدیل شد. در اوایل همان دهه و با مدیریت جدید، رنو کل سهام برند «ماک» را خریداری و در سال ۱۹۹۹ صاحب ۴۵ درصد از سهام شرکت نیسان شد.
رنو برای اینکه دوباره به ورطه ضرر مالی نیفتد و تکیه‌گاه خود را محکم کند، به‌دنبال یک نوع اتحاد کاری بین چند خودروساز بزرگ گشت که درنهایت در مارس سال ۱۹۹۹ این اتفاق بین آنها و نیسان (که بعدها میتسوبیشی هم به آنها پیوست) رخ داد. از سال ۲۰۰۱ رنو به‌صورت پلکانی سهم خود را در ولوو کم کرد و تا پایان ۲۰۱۲ تمام آن را فروخت. بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷ چند کارخانه و خط تولید این شرکت در کل دنیا و چندین کشور مثل اندونزی و الجزایر افتتاح و بسط داده شد.
در نوامبر ۲۰۱۸ مدیر وقت رنو به‌دلیل تخلف مالی بازداشت شد و این خبر ۱۵ درصد از ارزش سهام شرکت را تقلیل داد. بعد از این رسوایی چند مدیرعامل آمدند و رفتند تا اینکه در ژانویه ۲۰۲۰ «لوکا دو مئو» مدیریت کمپانی را به عهده گرفت. در ماه می همین سال رنو اعلام کرد که به‌دلیل همه‌گیری ویروس کرونا و مشکلات اقتصادی ناشی از آن، برنامه کاهش هزینه‌ها را در نظر گرفته که در نتیجه آن، حدود ۱۰ درصد از نیروی کارشان در سطح جهان و ۱۵ هزار عنوان شغلی حذف شد.
خرید و فروش و قیمت رنو تالیسمان
سخن آخر و جمع‌بندی تاریخچه شرکت رنو
امروز بیش از ۱۰۰ هزار نفر در بیشتر از ۱۱۰ کشور جهان زیر نظر نام و برند رنو در صنعت خودروسازی کار می‌کنند که شرکت ایرانی رنو پارس نیز یکی از آنهاست و البته در سال‌های گذشته به‌دلیل تورم و تحریم‌ها دچار مشکلاتی شده است.
این کمپانی اکنون در تمامی کلاس‌های ساخت ماشین چه لوکس، چه بهینه و اقتصادی فعالیت دارد و از سال ۲۰۰۹ نیز به گروه تولیدکنندگان خودروهای هیبریدی و الکتریکی پیوسته است.
خرید و فروش و قیمت انواع خودرو رنو
نظر شما درباره کمپانی رنو و خودروهای تولیدی آن چیست؟ آیا تجربه سواری با خودروهای رنو را داشته‌اید؟ نظرات و تجربیات خودتان را از طریق بخش دیدگاه‌ها با ما در میان بگذارید.