مقایسه دوو سیلو هاچ‌بک با دوو ماتیز و پراید هاچ‌بک

وقتی که شرکت دوو تصمیم گرفت که سیلو را راهی بازار کند، آن را در چند مدل هاچبک سه در، هاچبک پنج در و سدان چهار در راهی بازار شد. البته شباهت‌های زیادی میان این مدل‌ها وجود دارد، مثل این که همان پیشرانه یک و نیم لیتری را در دل خود جا داده‌اند که می‌تواند ۷۵ اسب‌بخار قدرت تولید کند.

خودروی دوو سیلو هاچ‌بک، در زمانه خودش طراحی پیشرویی داشت. البته هنوز هم می‌توان نیم‌چه توجهی هم به این هاچبک‌ها داشت و انصافاً از هاچبک‌های به‌روز پراید و تیبا و … وضعیت بهتری دارند.

هاچبک‌های سیلو، از روی دوو لی‌منز ساخته شد. این خودروها از سال ۱۹۹۱ با این شکل و شمایل جدید راهی بازارها شدند و در میانه دهه هفتاد شمسی هم به ایران راه پیدا کردند. بعد از ورشکستگی دوو، تولید این هاچ‌بک‌ها هم متوقف شد.

چراغ‌های بزرگ و خشن جلوی ماشین و هماهنگی با گلگیرهای برآمده و …، در آن دوره کاملاً حالتی تهاجمی به این خودرو بخشیده بود. آپشن‌هایی چون شیشه‌های برقی، آنتن برقی، کلیدهای برقی در باک و … حسابی چشم‌نواز بود. به این موارد می‌توانید مه‌شکن جلو و عقب، قابلیت تنظیم نور پشت آمپر ماشین، ایربگ‌های جلو، مجهز به سیستم ترمز ABS، تنظیم برقی ارتفاع چراغ‌های جلوی ماشین و تهویه مطبوع دستی را هم اضافه کنید.

از همه این‌ها بگذریم و برسیم به بحث مقایسه دوو سیلو هاچ‌بک با دیگر خودروهای موجود در عصر خودش و در ژانر خودش؛ یعنی در ژانر هاچ‌بک‌های مناسبی که متعلق به دهه هفتاد و هشتاد شمسی بوده‌اند. در این زمینه شاید بتوانیم به موردهایی چون پراید هاچبک، دوو ماتیز و … اشاره کرد.

در ادامه این مطلب به مقایسه دوو سیلو هاچ‌بک با دوو ماتیز و پراید هاچ‌بک می‌پردازیم و دوو سیلوی هاچ‌بک را در کنار این رقبایش برانداز می‌کنیم.

مقایسه دوو سیلو هاچ‌بک با دوو ماتیز

برای مصارف شهری، قطعاً دوو سیلو خودرویی مناسب است. هم مصرف کمی دارد، هم برای وضعیت پرترافیک شهرهایی مثل تهران می‌تواند حسابی خوش‌آیند باشد و هم در نمونه هاچ‌بک خود، نیاز به جای پارک کمتری هم دارد. لابد شما هم خودروهایی را دیده‌اید که با کمترین فرمان و تلاش، می‌توانند در جاهایی که تصورش را هم نمی‌کنید پارک کنند؛ موردهایی مثل همین دوو سیلو هاچ‌بک و البته دوو ماتیز.

دوو سیلو با این‌که هفده،‌ هجده سالی از آخرین نمونه‌هایش می‌گذرد، اما هنوز کیفیتی مناسب و قابل اعتماد دارد. این خودرو و البته رقیبی به اسم دوو ماتیز، هر دو محصول کره هستند.

با مقایسه دوو سیلو هاچ‌بک با دوو ماتیز از نظر طراحی می‌توانیم قیافه ماتیز را خاص‌تر و دوست‌داشتنی بدانیم. ماتیزها شبیه تخم مرغ‌های کشیده‌ای هستند که نسبت به طراحی مستطیلی هاچ‌بک‌های سیلو، مشتریان بیشتری را به خودشان جلب می‌کنند؛ مخصوصاً وقتی که جامعه هدف، خانم‌ها باشند.

ماتیزها کلاً خودروهایی دوست‌داشتنی‌تر هستند؛ به نسبت طراحی خشن دوو سیلو هاچ‌بک با آن چراغ‌های برآمده و خشن. کابین ماتیز هم وضعیت بهتری دارد و قابل احترام‌تر است. اما از حیث فنی و پیشرانه، وضعیت دوو سیلو هاچ‌بک بهتر است. تصور کنید که موتور ماتیز نصف موتور سیلو حجم داشته و تنها ۵۰ اسب‌بخار می‌تواند قدرت تولید کند. البته که برای مصارف شهری و روزمره خوب است، اما در مقایسه با سیلو عقب‌تر است. جالب این‌که مصرف دو خودرو با کمی اغماض تقریباً یکی است؛ با این‌که عملاً ماتیز باید سبک‌تر و کم‌مصرف‌تر به نظر برسد.

با مقایسه دوو سیلو هاچ‌بک با دوو ماتیز باید گفت که آپشن‌های کلی دوو سیلو بهتر از ماتیز است. جالب این‌که دوو سیلو از نظر برخی طرفدارانش، حتی از خودروهای خاص امروزی مثل تیبا و پراید و … هم بهتر ظاهر می‌شود. از نظر فضا هم ماتیز، کم‌فضاتر از دوو سیلو است که برای مسافت‌های طولانی‌تر، این مسأله کمی می‌تواند تولید دردسرساز باشد. از بابت خدمات و دسترسی به قطعات هم که ظاهراً وضعیت هر دو خودرو، چون یک خاستگاه دارند، یکسان است.

مقایسه دوو سیلو هاچ‌بک با پراید هاچبک

مقایسه بعدی هم تقریباً یک مقایسه کره‌ای است، چرا که پرایدهای هاچ‌بک هم از کره آمدند و بعدها در ایران تبدیل به مدل‌های دیگری از این خودرو شدند. البته ذهنیت ایرانی نسبت به پراید حساسیت فراوانی دارد و آن را جزو خودروهای ضعیفی می‌داند که چون چاره‌ای ندارند، باید سوارش شوند.

در مقایسه دوو سیلو با پراید هاچ‌بک، اولین چیزی که نظر را به خودش جلب می‌کند ظاهر دو خودرو است. پرایدها کلاً خودروهای خوش‌ظاهری نیستند، در حالی که دوو سیلو هاچ‌بک حتی امروزه هم، ظاهراً خودرویی شیک به نظر می‌رسد. دوو چراغ‌های سیلو هاچ‌بک بزرگ است که در نسبت با سپر بزرگ رو به جلوی آن، حالتی اسپرت‌تر و تهاجمی‌تر به آن بخشیده است. این در حالی است که ظاهر خودرو در بهترین حالت متوسط ظاهر شده است. اما از حیث فضای داخل کابین، باید وضعیت پراید هاچ‌بک را بهتر بدانیم، چرا که سرنشینان آن فضایی بیشتر و راحت‌تر در اختیار دارند. طراحی داخلی هر دو خودرو ساده است و نکته خاصی ندارد.

از نظر قدرت پیشرانه و فنی نیز، وضعیت دو سیلو هاچ‌بک بهتر است؛ چرا که موتورش می‌تواند قدرت بیشتری تولید کند؛ یعنی ۷۵ اسب‌بخار در مقایسه با ۶۲ اسب‌بخار. آپشن‌های پراید در این مقایسه مجهز بودن به سیستم تهویه مطبوع، سیستم قفل مرکزی، شیشه بالابر برقی درهای جلو، آنتن برقی، سیستم کنترل سوخت، فرمان قابل تنظیم، گرم‌کن شیشه عقب، بازکن در باک بنزین، کمربند ایمنی صندلی عقب، آینه قابل تنظیم از داخل کابین خودرو، سیستم اتوماتیک قطع‌کننده سوخت در زمانی تصادق یا وارونگی، فرمان هیدرولیک و در بازکن صندوق عقب است که طبیعی است از حیث آپشنال بودن، پراید هاچ‌بک را در وضعیتی بهتر قرار می‌دهد.

اما شاید خیلی‌ها ترجیح‌شان این باشد که به پراید هاچ‌بک فکر کنند. اما چرا؟ موضوع یک دو دو تا چهارتای ساده است. پرایدها هم پشتیبانی زیادی دارند و هر کجای کشور که باشید، می‌توانید به راحتی به خدمات و قطعات آن دسترسی داشته باشید. نکته بعدی آن است که تعمیرکاران بیشتری هم از پرایدها سر در می‌آورند و می‌توانید در همان محله و خیابان خودتان، به راحتی کسی را پیدا کنید که کارهایش را انجام بدهید. مسأله مهم‌تر بعدی هم آن است که پرایدها، در کل خودروهای دست به نقدتری هستند و می‌توانید هر زمان که خواستید، این خودروها را نقد کنید.

کم‌صرف بودن و هاچبک بودن هم، از این خودرو، نمونه‌ای مناسب برای شهرهای شلوغی چون تهران ساخته است. همین‌ها باعث می‌شود تا در عمل، حتی محافظه‌کارترین کاربران هم به سمت و سوی استفاده از پرایدها بروند؛ هرچند که در نهایت، از نظر کیفیت و فنی و هندلینگ و …، باید دوو سیلو را بهتر بدانیم.

سخن پایانی

امیدواریم که این مقایسه توانسته باشد اطلاعات مفیدی از دوو سیلو هاچ‌بک و رقبایش در بازار ایران در اختیارتان قرار دهد. با مراجعه به سایت دیوار می‌توانید از آخرین قیمت خرید و فروش دوو سیلو مطلع شوید.

نظر شما درباره مقایسه بالا چیست؟ آیا شما دوو سیلو را به پراید ترجیح می‌دهید؟ به دوو ماتیز چطور؟ نظرات و تجربیات خودتان را از طریق بخش دیدگاه‌ها با ما در میان بگذارید.