او در آشپزخانه‌اش، بین بوی زیره و رازیانه و زردچوبه، شیرینی‌ای می‌پزد که معنای زندگی را در خود دارد.
بژی برساق به مناسبت‌های مختلف در خانه آقای اسدی پخته می‌شود؛ از عید و ماه رمضان گرفته تا روزهایی که تنها بهانه‌ای برای جشن گرفتن زندگی‌اند.
حالا به کمک دیوار مشتری‌های مختلفی در گوشه و کنار ایران پیدا کرده و کسب‌و‌کار خانگی‌اش رونقی گرفته است:
«بژی برساق شیرینی معروفی در مناطق و استان‌های غربی کشور است از کردستان و کرمانشاه تا ایلام و لرستان. خیلی از این سوغاتی به نقاط مختلف ایران ارسال کردیم، چون مورد پسند همه هست.»
از ایلام تا تهران، از مهران تا ورامین، مشتریانی که بعد از چشیدن طعم این شیرینی، حاضرند برای آن بیشتر از قیمت تعیین شده هزینه کنند:
«مشتری‌های مختلفی دارم، یکی از آن‌ها شیرینی‌ها را برای فامیل‌هایش میفرستد. خیلی هم طرفدارش هستند. معمولا مشتری‌ها خیلی تقدیر و تشکر می‌کنند. تا الان هیچ کسی نبوده که ناراضی باشد»
این شیرینی که بیشتر در غرب ایران پخت می‌شود، معنی لغوی جالبی هم دارد. بژی به معنی زندگی یا زنده باد و برساق به معنی برشته شدن؛ گویی این سوغاتی ایلامی حیاتی تازه می‌بخشد و آرزوی زندگی دارد. این را در مواد اولیه و طرز تهیه شیرینی نیز می‌توان دید، همانطور که آقای اسدی می گوید:
«با بهترین مواد مثل زیره و رازیانه و روغن حیوانی و شیر محلی و زردچوبه و شکر و آرد و آرد ذرت و تخم مرغ محلی و کنجد درست می‌شود. کار سختی است و زحمت زیادی دارد ولی ارزشش را دارد»
هر روز با بسته‌بندی کردن شیرینی‌ها، آقای اسدی بژی برساق را نه تنها به عنوان طعمی دلنشین، که به عنوان پیامی از عشق و زندگی برای مشتریانش میفرستد. شاید معنای زندگی را بتوان در تکه‌ای شیرینی پیدا کرد؛ در میان دادوستدی که سوغاتش، دعای خیر و آرزوی نیک است.
بژی برساق، بژی زندگی، بژی آقای اسدی
