این ماجرای تست خودرو در پیست مجموعه ورزشی آزادی تهران هم برای خودش داستانی است. حتی وقتی قرار است سوار یک کراس‌اوور لوکس بشویم که موتورش از یک‌ونیم لیتر بیشتر جای نفس کشیدن ندارد، آدم دلش می‌خواهد آسفالت را با هر چیزی که دم دستش است به آتش بکشد!
جوان‌ترها که تکلیفشان روشن است و می‌خواهند شکل قهرمان‌های مورد‌علاقه‌شان در مسابقات ریس داخلی تا فرمول یک رانندگی کنند و به همکاران پیرترشان مثل بنده نشان دهند که کت تن کیست؟ آقا قبول، دست‌های ما بالاست و هر چی دلتان می‌خواهد به موتور توربو و گیربکس CVT دو ماشین سیاه و سفید فشار بیاورید! اما خب یک مقداری ملاحظه کنید و از آن اسب بخارها برای ما هم نگه دارید. چهل پنجاه تای آن هم کافی است. ما برای وصل کردن آمدیم نه برای هرز گردن (یعنی همان هرزگردی کردن) آمدیم!
همین که پایمان را گذاشتیم داخل پیست، دیدیم ۴ تا از همکاران محترم دارند به حالت پاور اسلاید از پیچ آخر به سمت خط استارت می تازند و لاستیک‌ها هم چهار تایی دارند جیغ می‌کشند؛ چه خوشامدگویی جذابی! چری تیگو ۷ پرو اما از جایش در نرفت و مسافران سنگین وزنش را سالم رساند و برای گروه بعدی آغوش باز کرد.
صندلی عقب چری تیگو ۷ پرو
اگر این شوماخرهای وطنی خبرنگار اجازه دهند آرام بگیریم، می‌شود جای پا در صندلی عقب را اندازه کرد. صندلی‌های چرم، سایزشان خوب است و خبرنگار عزیز که پشت فرمان است آنقدر پیچ‌ها را تند می‌پیچد که ما از این طرف به آن طرف صندلی پرتاب می‌شویم و قشنگ عقب را متر می‌کنیم. از تودری و دستگیره‌ها هم نگذریم که محکم و استوارند، چون یک آدم ۹۰ کیلویی را که مثل پاندول تکان می‌خورد سر جایش نگه می‌دارد. ماشین که آخر خط می‌رسد، فرصت می‌کنیم از سقف پانورامیک نگاهی به آسمان خاکستری تهران هم بیندازیم؛ ای کاش آسمان در آن روز سرد پاییزی کمی آبی بود.
تا راننده‌ها جابه‌جا شوند و یک جوان بی‌کله دیگر بنشیند پشت فرمان، فضای عقب را برانداز می‌کنم. جا برای ۳ نفر آدم بزرگ‌سال هست و به‌نظر از مدل قبلی تیگو ۷ جادارتر است. طول ماشین ۴٫۵ متر و فضای اتاق نسبت به نسل قبلی بزرگ‌تر شده است. صندلی‌ها دوخت قرمز رنگ دارند که آدم را برای فشار دادن پدال گاز تحریک می‌کند. حالا فهمیدم که این جوان‌ها چرا اینجوری رانندگی می‌کنند!
پشت فرمان چری تیگو ۷ پرو
یک آدم هم‌نسل خودم پیدا کردم که با هم پیست را دور بزنیم و چری تیگو ۷ پرو را روی دور معمولی و حتی آهسته بررسی کنیم. انصافاً مجموعه فرمان و داشبورد و اهرم دنده خوش‌فرم و زیبا هستند. پنل دیجیتالی هم رنگ و روی خوبی دارد و از نظر گرافیکی مناسب است.
دسته دنده کلا ۳ نقطه عملکردی دارد و کافی است که آن را روی D قرار دهید. امان از این راننده‌های جوان؛ آنقدر از گیربکس CVT بد می‌گویند که آدم می‌ترسد دست به دنده بزند. اما دوخت قرمزرنگ کار خودش را کرده است و بنده هم یک دفعه پا را تا ته روی پدال گاز فشار می‌دهم. تیگو ۷ جدید که فهمیده تقدیرش در این پیست گاز خوردن تا حد نهایت است، از جا می‌کند و راه می‌افتد. احساس شتاب‌گیری قابل‌قبول است و در اولین پیچ باید سرعت را کم کنیم. رفیق هم سن‌وسالم دستگیره در سمت شاگرد را سفت گرفته و پایش را روی پدال ترمز فرضی زیر پایش می‌کوبد، اما راننده که بنده باشم ترمز می‌کنم که فشار جی خدای نکرده از یک حدی بالاتر نرود؛ برای ما پیر و پاتال‌ها ضرر دارد!
ماشین رام و باحوصله پیچ اول را رد می‌کند و وارد ۴۰۰ متر می‌شود. ترس ما هم ریخته و دوباره گاز می‌دهیم. ۱۵۰ اسب بخار نیرو را می‌ریزیم روی آسفالت تا سرعت به حوالی ۱۰۵ کیلومتر برسد، گیربکس کمی تأخیر دارد، اما قابل‌قبول است. پیچ Sشکل با کسی شوخی ندارد و ما هم دو بامبه می‌زنیم روی ترمز. از نگاه بنده که نسل قبلی تیگو ۷ را هم تست کرده بودم، ترمز نسل جدید بهتر است حتی با اینکه دیسک‌ها از شدت داغی درحال آتش‌گرفتن است.
در این رانندگی به‌نسبت سریع و پیچ‌دار، فرمان هم سبکی/ سنگینیِ بهاندازهای از خودش نشان می‌دهد. دوستان جوان لطف کردند و سیستم کنترل پایداری را از مدار خارج کردند، بنابراین خودم مجبورم وظیفه پایداری را بر عهده بگیرم. در «یوتِرن» بعدی هم با اینکه اتاق کمی خودش را این طرف و آن طرف می‌اندازد، اما همه‌چیز مرتب است و فرمان از دست در نمی‌رود.
پیچ آخر را هم کلا آرام دور زدیم که ببینیم تیگو ۷ پرو در حالت ملایم و آرام چطور راه می‌رود؛ البته واقعاً در این قسمت خوب عمل کرد و راه رفت! به نظر می‌آید استفاده درست از این شاسی‌بلند لوکس در محدوده سرعت ۶۰ تا ۱۲۰ اتفاق می‌افتد، نه سرعت بالای ۱۴۰ آن هم در پیچ. به خط پایان که رسیدیم باز هم همکاران جوان و جویای سرعت مثل گرگ به ما خیره شده‌اند که یعنی «زودتر بیا پایین پدر بزرگ! مگه ماشین عروس می‌بری؟!»
مشخصات فنی چری تیگو ۷ پرو
چری تیگو ۷ پرو یکی دیگر از محصولات مدیران‌خودرو در پاییز و زمستان پرترافیک این شرکت است و به زودی قرار است وارد مرحله فروش و ورود به بازار خودرو ایران شود. پیشرفت این نسل نسبت به نسل قبل کاملاً قابل‌ملاحظه است و حتی خطوط طراحی آن نیز نسبت به چیزی که جیمز هوپ طراحی کرده بود، تفاوت زیادی کرده است.
در بیرون از اتاق، اولین چیزی که نظر بیننده را جلب می‌کند، طراحی جلو و چراغ‌ها، سپر و جلو پنجره است. طرح کهکشانی جلوپنجره در مدل‌های دیگر چری هم تکرار می‌شود و یک جور تشخص ویژه به این برند داده است. چیدمان چراغ‌های LED هم به زبان طراحی روز دنیا نزدیک است و خطوط روی کاپوت و بدنه، داینامیک و در‌عین‌حال استوار است.
تیگو ۷ پرو سعی کرده است تا مجلل‌بودن، چابکی و خانوادگی بودن را بهاندازهای مساوی در نظر مشتری ایجاد کند. فهرست بلندبالای امکانات این کراس‌اوور خوش‌استایل می‌تواند آن را مبدل به رقیبی برای کره‌ای‌های هم‌هیکل خود کند که به صورت دست‌دوم در بازار ایران حضور دارند. نمای عقبی تیگو ۷ هم واقعاً قابل‌اعتنا و ظریف است.
در کل باتوجه‌به استقبالی که از نسل قبلی این خودرو در ایران شد، به نظر می‌آید نسل جدید نیز بتواند حتی در رده قیمتی بالای ۱ میلیارد تومان مشتری قابل‌توجهی پیدا کند.
امکانات رفاهی و فنی چری تیگو ۷ پرو
برای اینکه گزارش این تست هم پایان‌بندی خوبی داشته باشد، نگاهی هم به بخشی از امکانات رفاهی و فنی این خودرو می‌اندازیم:
- درب عقب الکترونیکی
- شارژر بی سیم
- صفحه نمایشگر ۱۰٫۲۵ اینچی
- سیستم استارت/ استاپ موتور و کنترل با کلید
- آینه بیرونی تاشو برقی
- تعویض دنده الکترونیکی با تکنولوژی روز
- EPB + AUTOHOLD
- دوربین هوشمند AVM
- طرح سقف معلق گنبدی
- چراغ ال‌ای‌دی ماتریسی جلو
- سانروف پاناروما بزرگ
- چراغ‌های عقب LED
- تریم لوکس داخلی
- باله کوسه ایی
- ۶ ایربگ در جلو و پهلوها
- سیستم تهویه مطبوع ۲ منطقه‌ای هوشمند جلو
- سیستم تهویه مطبوع مستقل عقب
آگهی‌های خرید و فروش چری تیگو ۷
***
شما می‌توانید جدیدترین اخبار خودرو را در بلاگ دیوار مطالعه کنید.
