خودروهای استیشن واگن، گونه‌ای از خودروهایی کشیده‌تر از سدان هستند که برای خانواده‌های پرجمعیت آمریکایی و همچنین بعضی از کشورهای اروپا دارای بازار و مقبولیت خاصی برای مشتریان هستند، اما در یکی دو دهه اخیر با رشد بازار و درخواست زیاد برای خودروهایی مانند اس‌یووی‌های فول‌سایز تا کراس‌اوورهای کوچک، این بازار کمتر مورد توجه خریداران در دنیا قرار گرفته شده است.
سابقه فروش این استیشن واگن‌ها در کشور ایران هم با عرضه پیکان و پژو ۴۰۵ استیشن، نتوانست آن‌طور که باید و شاید در دل مردم جای باز کند که بیشتر به خاطر بدی مونتاژ و صدای بیش از حد درب پنجم خودرو، در انتهای آن بود.
در جایی که ولوو و آئودی مصمم هستند که هم واگن‌ها و هم سدان‌ها را زنده نگه دارد، مرسدس ظاهراً مسیر دیگری را در پیش گرفته است. آینده برای واگن‌های مرسدس بنز تاریک به نظر می‌رسد. طبق گزارش جدید Automobilwoche، این خودروساز آلمانی قصد دارد تا پایان دهه عرضه هر استیشن واگنی را در خط تولید خود متوقف کند.
مهره‌های دومینو با CLA Shooting Brake شروع به سقوط خواهند کرد، که بدون برنامه‌ریزی جانشینی، از خط تولید مرسدس برای مدل سال ۲۰۲۵ ناپدید می‌شود. طبق این گزارش، نسل آینده E-Class که ظاهراً در سال ۲۰۳۰ وارد بازار خواهد شد، هیچ نوع استیشن واگنی را ارائه نخواهد کرد. مرسدس آخرین نسل کلاس C را با یک مدل واگن سنتی معرفی کرد، همچنین یک نسخه سواری با کیفیت رانندگی بالا را ارائه می‌کند که فقط در اروپا به فروش می‌رسد، اما چه کسی می‌داند این مدل‌ها تا چه زمانی زنده خواهند ماند.
ناقوس مرگ واگن‌های مرسدس بنز در سپتامبر به صدا درآمد، زمانی که مارکوس شافر Markus Schäfer مدیر عامل شرکت دایملر بنز توضیح داد که:
«در زمانی که خودروسازان میلیاردها دلار برای انتقال به خودروهای الکتریکی هزینه می‌کنند، تخصیص پول برای طراحی، توسعه و ساخت خودروهای استیشن واگن برای مشتریانی که در حال کوچک شدن هستند توجیه‌پذیر نیست، وقتی که مشتریان به جای آن کراس‌اوورها و شاسی‌بلندهای برقی بخواهند.»
بیشتر بخوانید: مرسدس بنز SL مدل ۲۰۲۲ معرفی شد
در این گزارش Automobilwoche اشاره می‌کند که این شرکت در حال بررسی جایگزین‌هایی برای ارائه به این مشتریان، (به‌ویژه برای مشتریان آلمانی) است. مرسدس می‌تواند سدان‌های سواری را ارائه دهد که می‌توانند باتری‌ها را در کف خودرو قرار دهند یا تمایز واضح‌تری بین کراس‌اوورها و SUVهای خط تولید خود ایجاد کنند. با این حال، این گزارش نمی‌تواند به صورت کامل در خصوص علت حذف و جدایی این خودرو ها اطلاعات دقیقی بدهد.
اما اگر دقیق‌تر به این موضوع نگاه کنیم متوجه می‌شویم که مهندسی موتورهای احتراق داخلی، طراحی خودرو را برای یک قرن دیکته کرده بودند که همچنان خروج از این قالب‌ها، گاهاً به چشم مشتریان غریب و کمی ناهنجار به نظر می‌آید. هرچند که پیشرانه‌های الکتریکی نیز تفاوتی بنیادی با یکدیگر ندارند، اما آن‌ها به طراحان آزادی های جدیدی می‌دهند و در عین حال، چالش‌های جدیدی را نیز پیش روی پای آن‌ها می‌گذارند، مانند کف‌های ضخیم مورد نیاز برای بسته‌های باتری. آیرودینامیک و کارایی فاکتورهای ایمنی در تصادف‌های شدید که برای یک وسیله‌نقلیه الکتریکی در حال حاضر مسائلی هستند که با مرور زمان در حال حل شدن هستند که گرایش طراحی را در سال‌های آینده بیشتر تعیین می‌کنند.
طراحان خودرو باید به این موضوع به عنوان یک کلید واژه در کارهای کانسپت خود، از اسکچ مدادی تا رندرهای سه‌بعدی توجه نشان دهند که (چه بخواهند یک سوپر اسپرت گران‌قیمت را طراحی کنند یا خودروهای کوچک شهری)، توجه کنند که خواسته و ناخواسته گذار از مهندسی احتراق موتورهای درون‌سوز، به سمت الکتریکی شدن پیش خواهد رفت و پیدا کردن راه درست باعث می‌شود که با این کار، موفقیت در کسب کرسی‌های دانشگاهی و فرصت همکاری با کارخانجات خودروسازی را قوی‌تر و مطمئن‌تر می‌کند و اشتباهاً به بیراهه کشیده نمی‌شوند.
