پیتر استیونس Peter Stevens یکی از شناخته‌شده‌ترین طراحان خودرو (طراح مک لارن اف وان) در قسمت اول سری جدید، به قسمت هایی از جنبه‌های طراحی خودرو می‌پردازد که یکی از آنان اهمیت چرخ‌ها و لاستیک‌ها را در مهندسی و زیبایی‌شناسی خودرو است.

مجموعه چرخ و تایر چیزی است که خودرو را به عنوان یک ماشین، یا وسیله زمینی تعریف می‌کنند. این واضح به نظر می‌رسد که این چهار عنصر کاملاً دایره‌ای برای اینکه به ما بگویند به چه چیزی نگاه می‌کنیم، جزو عناصر اساسی خودرو هستند، اما این اختراع درخشان احتمالاً ۳۰۰۰ ساله، بلافاصله متضمن حرکت هستند.

منشا چرخ‌های آلیاژی امروزی اکنون، به ۸۰ سال دورتر می‌رسند. تجربه صنعت هواپیماسازی در طول جنگ جهانی دوم منجر به توسعه چرخ‌ ماشین‌های مسابقه‌ای منیزیمی توسط هالیبرند در آمریکا شد.

این در حالی است که در بریتانیا دهه ۱۹۵۰، دانلوپ چرخ‌های مسابقه آلیاژ آلومینیوم ریخته‌گری را برای جگوار تولید می‌کرد. در دهه ۱۹۸۰، چرخ‌های آلیاژی ریخته‌گری یا به صورت انتخاب مشتری، یا در خودروهای با عملکرد بالا، بخشی از مشخصات استاندارد خودرو بودند. شاید به راحتی دریافت که با نگاه کردن به ترکیب چرخ/لاستیک می‌توانستید بفهمید که هدف ماشین چیست.

چرخ‌های فولادی ۱۵ اینچی درشت و لاستیک‌هایی با آج‌های بلند می‌گویند «استفاده در خارج از جاده»، چرخ‌های لاغر ۱۳ اینچی با روکش چرخ‌های پلاستیکی فریاد می‌زدند «ماشین شهری ارزان»، ۱۵ یا حتی ۱۶ چیزی کمی اسپرت را پیشنهاد می‌کرد، همانگونه که چرخ‌های ۱۸ اینچی در فراری یا خودروهایی شبیه به آن، مانند مک لارن F1 به عنوان شاخص‌هایی با عملکرد فوق العاده بالا دیده می‌شد.

پیتر استیونس همچنین یادآور شد که:

«هنگامی که در دهه ۸۰ در استودیو به عنوان طراح اصلی در لوتوس کار می‌کردم، تازه شروع به توسعه یک سبک طراحی کرده بودیم که در آن قطر چرخ پیشنهادی خود را اغراق می‌کردیم تا به طرح‌ها پویایی بیشتری بدهیم. یک مهندس ارشد بود که با یک خط کش فولادی ۶ اینچی و یک شابلون دایره (روزهای قبل از ماشین حساب!) وارد آن روزی که طرح ارائه می‌گردید می‌شد و طرح‌های ما را اندازه می‌گرفت. او با خوشحالی می‌گفت که ما رینگ‌هایی با قطر ۱۶ اینچ را پیشنهاد می‌کنیم، که مهندسی آن غیرممکن است! بسیار شبیه زمانی می‌شد که من یک MG TF را با رینگ‌های ۱۷ اینچی در روزهای پایانی MG Rover نصب کرده بودم، پس از اینکه دوباره به آن‌ها گفتند غیرممکن است!»

[horizontal_slider url=’tehran/car?has-photo=true’  title=”جدیدترین آگهی‌های خودرو”]

اصولاً اندازه رینگ خودرو رابطه مستقیمی به عملکرد و کارایی خودرو دارد. رینگ‌های کوچک‌تر، خودروهای دارای گشتاور پایین را بهتر حرکت می‌دهند و به فضای کمتری برای تحرک در فضا و اتاقک گلگیر دارند. اما با رشد تکنولوژی، اندازه رینگ و لاستیک ها هم بزرگتر شد و گشتاور بیشتر، توانست این اجازه را بدهد که خودروها دارای رینگ لاستیک بزرگتری شوند.

هرچه رینگ‌های خودرو بزرگتر باشند زیبایی خودرو بیشتر می‌شوند، اما مستلزم استفاده از لاستیک‌هایی خواهیم بود که ارتفاع دیواره آن‌ها نیز کوتاه‌تر باشند. از این روی ممکن است که در اکثر مواقع سواری خشکی را در خودرویمان متحمل بشویم، زیرا بخش اعظمی از ضربه‌های ناشی از دست‌انداز و پستی بلندی‌های جاده را فاق و دیواره لاستیک تحمل می‌کند. پس پیش از تغییر اندازه رینگ و لاستیک، همیشه به این فکر کنید که در چه ناحیه جغرافیایی زندگی می‌کنید.

البته باید متوجه شد که به مرور زمان، زیبایی و جذابیت بصری حرف اول را در فروش زدند و امروزه پیدا کردن خودروهایی با قطر رینگ ۱۷ اینچ دیگر یک چیز معمول شده است، و این افزایش قطر رینگ به مدد سیستم‌های تعلیق هوشمند و مدرن‌تر است، همچنین اندازه کاسه چراغ‌های خودروهای بیست سال پیش به قبل آن قدر بزرگ و بوقی شکل بودند که حجم اتاقک گلگیر را محدود می‌کرد. اما با پیشرفت تکنولوژی، ما امروز شاهد چراغ‌های نئون، هالوژن و ال ای‌دی‌ای هستیم که به قاعده یک سکه، نوری به قدرت یک پرژکتور ۳۰ سال پیش را می‌دهند و چراغ‌ها نیز به سمت گوشه‌ها و بالاتر قرار گرفتند.

رینگ‌های بزرگتر علاوه بر زیبایی بیشتر خودرو و هندلینگ بالاتر در سر پیچ‌ها، توانایی حمل دیسک و سیستم ترمز بزرگتری را دارند که ایمنی خودرو را نیز افزایش می‌دهند. در طراحی خودرو باید دقت کرد که به همان میزانی که یک جفت کفش زیبا می‌تواند ترکیب لباس پوشیدن شما را تحت تاثیر قرار دهد، توجه به دیتیل و جزئیات رینگ‌های آلیاژی اسپرت نیز در زیبایی و چشم‌گیر بودن یک خودرو حرف اول را می‌زند.

طراحان در مرحله اسکچ و طراحی سریع، برای اینکه مدیران را تحت تاثیر قرار دهند، معمولاً از اغراق‌های خاصی در رسم رینگ و لاستیک در طرح خود استفاده می‌کنند که جذابیت بصری کار ارائه خود را تقویت کنند. اما اغراق بیش از حد همیشه باعث اختلاف بین اسکچ، یا کانسپت با نمونه تولیدی توسط مهندسان می‌شود. تعدیل در این کار همیشه توصیه می‌شود و باید از اغراق‌های هیجان‌انگیز بیش از حد جلوگیری کرد، زیرا وظیفه اصلی طراح، ارائه ایده‌ای است که با عملکرد مهندسی هم اگر هماهنگ نباشد، لااقل دور هم نباشد.

معمولاً سیستم در آتلیه‌های طراحی به این نحو است که برای ارائه اولیه هیچ محدودیتی قائل نیستند و می‌گذارند که طراحان جوان‌تر تا آنجایی که می‌توانند، آمال و آرزوهای درون ذهن پویای خود را به کاغذ بیاورند، اما بعد از آن است که کارهای دارای قوت و بلقوه گلچین می‌شوند و گروه طراحان خبره‌تر، آن‌ها را تعدیل می‌کنند و به حقیقت نزدیک می‌کنند.

[horizontal_slider url=’tehran/car?has-photo=true’  title=”جدیدترین آگهی‌های خودرو”]