نام اول آن لندرور ۹۰ بود، بعدها نامش به لندرور ۱۱۰ تغییر کرد و نهایتاً نام دیفندر به معنای مدافع را به آن دادند. این ماشین انگلیسی یک غول دو دیفرانسیل شاسی‌بلند است که سال‌هاست در بدترین شرایط به طیف وسیعی از رانندگانش سواری می‌دهد. مدل ۹۰ و ۱۱۰ نشانگر فاصله دو محور چرخ‌ها از یکدیگر است. لندرور دیفندر کم‌هزینه و بسیار ساده و در هر شرایطی قابل نگهداری و استفاده است.
تولید این ماشین بی‌مانند از سال ۱۹۴۸ آغاز شد و در سال ۲۰۱۳ کمپانی لندرور اعلام کرد که در سال ۲۰۱۵، پس از ۶۷ سال، تولید آن را برای همیشه متوقف خواهد کرد. در ۲۹ ژانویه ۲۰۱۶ آخرین دستگاه اتومبیل دیفندر از خط تولید بیرون آمد و شماره پلاک H166 HUE که روی این ماشین نصب شد تبدیل به نمادی شد برای یادآوری آخرین تولید این کارخانه. هرچند که در سال ۲۰۱۹، لندرور دیفندر ۲۰۲۰ وارد بازار جهانی شد.
بزرگ‌ترین تغییر در طراحی لندرور، اواخر سال ۱۹۹۰ اعمال شد؛ زمانی که لندرور دیفندر جایگزین لندرور ۹۰ و ۱۱۰ شد، چون در سال ۱۹۸۹ این شرکت مدل دیسکاوری را معرفی کرده بود و نیاز مبرمی احساس می‌شد که لندرور اصلی با به دست آوردن نامی به یاد ماندنی هویت خود را در طیف تولیدات لندرور حفظ کند. به‌خصوص که مدل دیسکاوری هم یک موتور 200Tdi توربو دیزل جدید داشت.
بیشتر بخوانید: نقد و بررسی سیتروئن دی‌اس
مهندسی این موتور بر اساس برداشتی از موتور توربو ۲.۵ لیتری موجود بود که قبلا در خط تولید مشابه آن ساخته می‌شد، اما سرسیلندر این موتور مدرن با آلیاژ جدید، باعث بهبود کاربرد توربو شارژر ، سیسستم intercooling و تزریق مستقیم سوخت می‌شد. تکمیل شدن موتور 200Tdi این امکان را برای دیفندر ایجاد کرد که به راحتی در سرعت‌های بالا و حتی با امکان کشیدن بارهای سنگین به‌سرعت در جاده یا حتی تپه و خاک حرکت کند و باز هم مقرون به صرفه و اقتصادی باشد.
انواع مختلفی از این ماشین در کشورهای مختلف دنیا تحت لیسانس لندرور ساخته شده و می‌شوند. در اسپانیا کمپانی سانتانا موتورز و در ایران شرکت مرتب (با استفاده از قطعات تولیدی اسپانیا) این خودرو را تولید می‌کنند. شرکت اتوکار ترکیه و شرکت کارمان برزیل نیز از جمله تولیدکنندگان لندرور هستند. همچنین در کشورهای پاکستان، مالزی و آفریقای جنوبی لندرور مونتاژ می‌شود.
ارتش بسیاری از کشورهای جهان سال‌های طولانی لندرور را به کار گرفته‌اند. حتی ارتش امریکا در زمان جنگ اول خلیج فارس متوجه برتری این ماشین نسبت به ماشین‌های جنگی امریکایی شد. حداقل در منطقه خاورمیانه و در شرایط خاص جنگی آن زمان، امکان بهره‌وری از این ماشین‌ها بسیار بالاتر از هام‌وی امریکایی بود. ارتش انگلستان از دهه پنجاه میلادی از لندرور استفاده کرده و هنوز هم تعداد بسیاری از این ماشین‌ها را در خدمت خود دارد. البته بعدها در جنگ افغانستان و همین‌طور عراق، لندرور به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفت، چون بدنه ضعیف آن‌ها حتی با تقویت و ضد گلوله کردن آن، باز هم تاب مقاومت در برابر حملات بمب‌های دست‌ساز و راکت‌ها را نداشت و باعث کشته و زخمی شدن بسیاری از نیروهای انگلیسی شد.
بیشتر بخوانید: بررسی فولکس بیتل؛ قورباغهٔ آدولف هیتلر
در سال ۱۹۹۲ اولین نسخه ویژه لندرور دیفندر به نام SV90 تولید شد. SV مخفف «وسایل نقلیه ویژه» یا Special Vehicle بود. تمام این ماشین‌ها به رنگ آبی فیروزه‌ای بودند و سقف چادری سیاه و درهای استاندارد داشتند. با وجود ظاهر اسپرت خودرو، از همان موتور توربو دیزل 200Tdi استاندارد در آن استفاده شده بود.
برای سالگرد پنجاه سالگی لندرور در ۱۹۹۸ دو نسخه ویژه ساخته شد. اولین مدل دیفندر ۵۰ که در اصل بر اساس مشخصات NAS (مشخصات امریکای شمالی) ساخته شد و دیگری دیفندر ۹۰ که با یک موتور ۴.۰ لیتری V8 بنزینی به قدرت ۱۹۰ اسب بخار (۱۴۰ کیلووات) طراحی شد.
در ایران این اتومبیل هنوز با نام «پاژن» توسط شرکت خودروسازی مرتب تولید می‌شود. پاژن یک خودروی شاسی‌بلند دو دیفرانسیل به شمار می‌رود که در اصل کپی کاملی از خودروی لندرور دیفندر (Land Rover Defender) است. برای خودروی پاژن کاربردهای متفاوتی در نظر گرفته شده است؛ مانند آمبولانس، خودروی عملیات، آتش‌نشانی و … به نظر می‌رسد نسخه‌های قدیمی این ماشین کم‌کم به لیست ماشین‌های مورد علاقه کلکسیونرها اضافه شود.
***
شما می‌توانید در دیوار نگاهی به آگهی‌های خرید و فروش انواع خودروهای کلاسیک و قدیمی بیاندازید.
