انزو فراری را یکی از اسطوره‌های صنعت خودروسازی در جهان می‌دانند. مردی که در یک خانواده ساده و در یکی از بدترین دوران‌های تاریخ، یعنی جنگ جهانی اول، بزرگ شد و کم‌کم با تلاش بسیار تبدیل به یکی از غول‌های دنیای اتومبیل‌سازی شد. کسی که تاریخ خودروسازی جهان را با فکر و تولیدات خود تغییر داد.
در این مطلب فصد داریم بیوگرافی انزو فراری را مرور کنیم و مسیر پرپیچ‌وخم و ناهمواری که او برای دست‌یابی به جایگاهش طی کرد را بررسی کنیم.
سال‌های ابتدایی زندگی انزو فراری
۱۸ فوریه ۱۸۹۸، در شهر مودنا ایتالیا، فردی پا به جهان گذشت که در تاریخ دنیای خودروسازی، نامی ماندگار و خاص شد. انزو آنسلمو فراری دومین فرزند یک خانواده ۶ نفره بود. آلفردو فراری پدر انزو، یک کشاورز ساده بود که بعدها کارگاه آهنگری خود را تاسیس کرد.
انزو فراری هیچ علاقه‌ای به درس و مدرسه نداشت و به همین دلیل خیلی زود تحصیل را رها کرد. جرقه علاقه انزو به اتومبیل در ۱۰ سالگی او زده شد. جایی که پدرش او و برادرانش را برای تماشای مسابقات اتومبیلرانی به شهر بولونیا برد. اتفاقی که همواره در گوشه ذهن او باقی ماند.
انزو فراری مدتی به عنوان مربی در کارگاه آتش‌نشانی مودنا مشغول به کار شد، اما با شروع جنگ جهانی اول، به خدمت سربازی اعزام شد. او بعد از ابتلا به بیماری آنفولانزا، از خدمت معاف شد و به شهر خود بازگشت، اما در آنجا با خانواده‌ای از هم پاشیده روبرو شد. پدر و برادر او بر اثر آنفولانزا جان خود را از دست داده بودند و کارگاه آهنگری آنها نیز به دلیل بحران‌های اقتصادی زمان جنگ از بین رفته بود. او بعد از این داستان به شهر تورین رفت و این شروع فصلی جدید در زندگینامه انزو فراری در دنیای خودرو بود.
بیشتر بخوانید: مسابقه فرمول یک و هرچه درباره آن باید بدانیم
دوران اتومبیل سواری
انزو فراری که از همان کودکی متوجه علاقه خودش به اتومبیل شده بود، ابتدا به شهر تورین رفت و در آنجا بعد از شکست تلاش‌هایش برای استخدام در کمپانی فیات، به عنوان یک راننده در شرکت کوچکی که کامیون‌ها و وانت‌ها را تبدیل به خودروی سواری می‌کردند، مشغول به کار شد.
این کار خیلی دوام نیاورد و انزو به شهر میلان مهاجرت کرده و در آنجا به عنوان راننده مسابقه به صورت آزمایشی در کمپانی C.M.N استخدام شد. بعد از موفقیت‌های او در مسابقات آزمایشی، برای اولین بار در سال ۱۹۱۹ به عنوان راننده اصلی در مسابقات Parma Poggio di Berceto به مقام چهارم رسید. در همان سال او در مسابقات تارگا فلوریو نیز شرکت کرد که به دلیل آتش گرفتن خودروی خود، ناچار به خارج شدن از رقابت‌ها شد.
یک سال بعد انزو فراری، کار خود را رها کرد و به کمپانی آلفارومئو پیوست. او در این کمپانی ابتدا خودروهای اصلاح شده را آزمایش می‌کرد، اما در پی کسب مقام‌های مختلف در مسابقات اتومبیلرانی توانست اعتماد مدیران این شرکت را به خود جلب کند که این موضوع به ۲۰ سال فعالیت او در این شرکت منتهی شد. او در این مدت به عنوان راننده مسابقات و مشاور فروش فعالیت داشت و در انتها نیز به سمت مدیر بخش اتومبیل‌های مسابقه منصوب شد.
در سال ۱۹۲۱ انزو فراری بعد از کسب مقام‌های مختلف در مسابقات گوناگون اتومبیلرانی، در گرندپری ایتالیا دچار حادثه شد. در هنگام مسابقه و در مسیر پیست، انزو برای جلوگیری از برخورد با گاوهایی که جاده را بسته بودند از مسیر منحرف شد و بر اثر این حادثه به مدت دو سال از فعالیت بازماند. بعد از این مدت هنگامی که او توانسته بود مقام اول را در مسابقات ساویو کسب کند، خانواده فرانچسکو باراکا، خلبان مشهور ارتش ایتالیا در جنگ جهانی، به انزو پیشنهاد دادند که نشان اسب سلطنتی هواپیمای فرزندشان را بر روی خودروی مسابقه‌ای خود بگذارد. پدر فرانچسکو باراکا اعتقاد داشت که این نشان برای او شانس می‌آورد.
بعد از آن، دولت ایتالیا نیز به دلیل موفقیت‌های ورزشی، لقب افتخاری و رسمی شوالیه را به انزو فراری تقدیم کردند. انزو تا سال‌ها در کمپانی آلفارومئو به عنوان راننده اصلی و مطمئن این کمپانی مشغول به کار بود و در کنار آن تیمی از مهندسان و رانندگان را نیز تشکیل داده بود تا خودروسازان بتوانند به طور مستقل، خودروهای خود را در مسابقات آزمایش کنند.
انزو در سال ۱۹۱۳ در آخرین مسابقه خود شرکت کرد و بعد از آن، فقط بخش ساخت خودروهای آلفارومئو را مدیریت می‌کرد. اما آنچه که باعث شد او تصمیم به جدا شدن از این کمپانی بگیرد، نه فقط مشکلات اقتصادی این کمپانی بود که باعث شد در برابر تیم‌های مرسدس و یونیون عقب بماند، بلکه تصمیم مدیران کمپانی برای تنزل درجه او به سرپرستی تیم اسپرت آلفارومئو بود. این موضوع انزو فراری را به ترک این کمپانی ترغیب کرد و داستان تولد خودروهای فراری کلید خورد.
بیشتر بخوانید: مروری بر تاریخچه خودروهای برقی
ساخت برند فراری
در بیوگرافی انزو فراری آمده است که او ابتدا در شهر زادگاهش، مودنا، کارخانه Auto Avio Costruzioni را تاسیس کرد و در آن به ساخت اتومبیل‌های مسابقه‌ای مشغول شد. در این زمان با شروع جنگ جهانی دوم، عملا فعالیت آنها متوقف شد. در این مدت، دو خودروی ۸ سیلندر به نام ۸۱۵ در این کمپانی ساخته شد که خیلی قابل توجه نبودند.
در مدت توقف کار، انزو فراری ابتدا کارخانه خود را به شهر مارانلو منتقل کرد و سپس مشغول به ساخت قطعات هواپیما شد! هیچ چیز حتی بمباران هوایی کارخانه او در سال ۱۹۴۴ و ۱۹۴۵، باعث توقف کار او نشد. انزو فراری بعد از بازسازی کارخانه خود، اقدام به تولید خودروهای غیر مسابقه‌ای کرد.
او با دعوت از شرکت‌های بزرگ طراحی تمام تلاشش را برای ساخت یک خودروی خاص انجام داد و سرانجام در سال ۱۹۴۷ اولین خودروی رسمی فراری با نام S125 تولید کرد که در مسابقات اتومبیلرانی رم، مقام اول را کسب کرده و توجه علاقمندان به این مسابقات به سمت او جلب شد.
پرفروش‌ترین خودروی فراری مدل مودنا ۳۶۰ است که بیشتر از ۱۷۵۰۰ دستگاه از آن فروخته شده است. یکی از ستاره‌های این کمپانی مدل لافراری است که به عنوان قدرتمندترین خودروی جاده‌ای شتابی معادل ۲.۵ ثانیه دارد. آرم مخصوص شرکت فراری همان نشان اسب سلطنتی بود که انزو فراری هدیه گرفته بود. نشانی که حالا برایش شانس و پیروزی به همراه آورده بود.
حضور فراری در مسابقات اتومبیلرانی
انزو فراری در سال‌های ۱۹۴۸ و ۱۹۴۹ نیز به ترتیب در مسابقات میلی ما و لمانز نیز موفق به کسب پیروزی‌های بزرگی شد. در سال ۱۹۵۲ و ۱۹۵۳ راننده مشهور کمپانی فراری، آلبرتو اسکری، قهرمان مسابقات فرمول یک شد و حالا فراری بدل به یک نام بزرگ و خاص در مسابقات خودروهای اسپرت شده بود.
شروع دهه ۵۰ میلادی برای انزو فراری فقط شروع قهرمان‌های پیاپی نبود. یک سلسله اتفاقات تلخ در این دوران، او را به شدت افسرده و خسته کرد. در سال ۱۹۵۶ انزو فراری پسرش دینو را بر اثر یک بیماری عضلانی از دست داد. بعد از آن در بین سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۶، به طرز عجیب و غم‌انگیزی ۶ نفر از رانندگان کمپانی فراری در حوادث رانندگی جان خود را از دست دادند. به طوری که روزنامه واتیکان به او لقب خدای ساترن را داد. در افسانه‌های باستانی ساترن خدایی بود که فرزندانش را قربانی می‌کرد. در آن زمان حوادث دنیای مسابقات اتومبیلرانی بسیار زیاد بود و البته هیچ‌کدام از اتفاقاتی که برای رانندگان تیم فراری می‌افتاد، مربوط به مسائل فنی خودرو نبود!
این اتفاقات پیاپی باعث شد که انزو فراری از نظر روحی دچار مشکلات فراوانی شود، اما تراژدی فقط همین نبود. در مسابقات سال ۱۹۵۷، وقتی آلفونسو دی پورتاگو، راننده فراری 335S 4 ، با سرعت ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت در نزدیکی دهکده گویدیتزولو در حال مسابقه بود، با ترکیدن لاستیک به سمت تماشاچیان مسابقه منحرف شد. بر اثر این حادثه راننده و کمک او به همراه ۹ تماشاچی که ۵ تن از آنها کودک بودند، کشته شدند. بعد از این اتفاق فشار افکار عمومی و شکایت‌های فراوان باعث شد که انزو فراری و تولید کننده لاستیک‌های ماشینش به قتل متهم شوند! البته با انجام تحقیقات فراوان مشخص شد که مقصر اصلی راننده مسابقه بوده که برای تعویض لاستیک توقف نکرده بود. با اینکه فراری از این اتهام مبرا شد، اما فشار روحی و اجتماعی این داستان به حدی بود که بسیاری از شرکت‌کنندگان در این مسابقات برای همیشه از آن کنار کشیدند.
بیشتر بخوانید: فهرست زیباترین خودروهای جهان در سال ۲۰۲۰
سال‌های پایانی و مرگ؛ برگ آخر زندگینامه انزو فراری
در سال‌های پایانی دهه ۶۰ میلادی، توجه زیادی به تولید خودروهای جاده‌ای شد. به علاوه لزوم اهمیت هوای پاک، و ایمنی خودروها همه دست به دست هم دادند تا انزو فراری، به دنبال یک شریک مطمئن برای خود باشد. او در سال ۱۹۶۹ نیمی از سهام فراری را به کمپانی فیات فروخت که این سهام تا سال ۱۹۸۸ به حدود ۹۰ درصد رسید.
انزو فراری سرانجام در سال ۱۹۷۱ از سمت ریاست کمپانی استعفا داد و تنها در بخش مدیریت اجرایی اتومبیل‌های جاده‌ای به کار خود ادامه داد. چند سال بعد، لوکا کوردرو دی مونتزمولو به عنوان رییس بخش مسابقات فرمول یک منصوب شد که بعدها مدیرعامل کمپانی فراری شد.
انزو فراری در این سال‌ها نیز علی‌رغم تمامی ناکامی‌ها و غم‌هایی که همراهش بودند، دست از تولید و خلاقیت نکشید. او با به‌کارگیری موتورهای توربوشارژ امیدوار بود که بخت تیمش در مسابقات اتومبیلرانی را بالا ببرد. اما باز هم حادثه دست از سر تیم فراری بر نداشت. ابتدا ژیل وینوو در یکی از مسابقات کشته شد و سپس هم تیمی او دیدیر پیرونی یک تصادف بسیار وحشتناک با خودروی تیم رنو داشت.
انزو فراری آخرین قهرمانی تیم فراری را در سال ۱۹۸۷ در مسابقات استرالیا شاهد بود و بعد از آن به فاصله کوتاهی بعد از مرگ همسرش، در ۱۴ آگوست ۱۹۸۸ از دنیا رفت و این برگ پایانی زندگینامه انزو فراری بود.
انزو فراری فردی منزوی بود که علاقه‌ای به مصاحبه و حضور در داستان‌های مطبوعاتی نداشت. اطرافیانش او را فردی سخت‌گیر معرفی می‌کردند که همواره فشار روانی زیادی به رانندگانش می‌آورد تا برای کسب عنوان قهرمانی بیشترین تلاش خود را داشته باشند.
حالا و بعد از سال‌ها هنوز هم خودروهای فراری، به عنوان یکی از لوکس‌ترین و بهترین خودروهای دنیا شناخته می‌شوند. خودروهایی که حاصل تلاش مردی بود که وقتی در ۱۰ سالگی به همراه پدرش از هیجان تماشای سرعت خودروها در مسابقه، به هوا می‌پرید، شاید گمان نمی‌کرد که روزی تبدیل به یکی از اسطوره‌های دنیای اتومبیل شود. مردی که اعتقاد داشت «اگر رویایی در سر دارید حتما می‌توانید راهی به سمت آن پیدا کنید».
افتخارات فراری
خودروهای فراری در طول زندگی انزو فراری موفق به کسب قهرمانی در مسابقات مختلف شدند. این تیم با پیروزی در ۴ هزار مسابقه ۱۴ عنوان قهرمانی جهانی را در کارنامه خود دارد.
تیم فراری بیشترین پیروزی‌های خود را در مسابقات لمانز به دست آورده است. کسب ۱۴ عنوان قهرمانی در این مسابقات یک رکورد قابل توجه برای این تیم است. جوان مانوئل مانجیو، مایک هاترن، جان سرتیس و فیل هیل در فاصله سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۴ بارها و بارها عنوان قهرمانی را برای فراری به دست آوردند. نام انزو فراری به منظور گرامی‌داشت خدمات و افتخاراتش در سالن افتخاری جهانی خودرو ثبت شده است.
امیدواریم که از مطالعه زندگینامه انزو فراری، مرد تکرارنشدنی دنیای خودرو، لذت برده باشید. نظرات و پیشنهادات خودتان را با ما و سایر خوانندگان دیوار در میان بگذارید.
