مخصوصا مادر خانه‌دارش که همیشه دوست داشت علاوه بر خانه‌داری کار دیگری انجام بدهد. همین شد که همراه مادرش می‌شود و ایده‌ای به سرشان می‌زند که تنها با کمک عروس هلندی‌های توی خانه امکان‌پذیر بود.

«من و مادرم عاشق پرنده‌ها هستیم. یک جفت عروس هلندی داشتیم که یک روز تخم گذاشتند و جوجه‌دار شدند همان‌جا این ایده به فکرمان زد که می‌توانیم پرنده‌ها را پرورش بدهیم. عروس هلندی‌ها هم جوجه آوردند و مدتی که گذشت ما ۱۶ عروس هلندی پرورش داده بودیم که بیشترشان را از طریق سایت دیوار فروختیم.»

پرورش پرنده‌ها کار سختی است و شغل یک‌نفره‌ای نیست و دردسرهای زیادی دارد. برای همین همه اعضای خانواده درگیر شغل جدید خانوادگی شده‌اند:

«الان من طوطی راهب دارم. خواهرم از طوطی‌های برزیلی نگهداری می‌کند و نگهداری عروس هلندی‌ها هم برعهده مادرم است. البته جوجه‌ها همیشه با من هستند و عاشقشان هستم و معمولا توی دست‌های من بزرگ می‌شوند تا ترسی از دست انسان نداشته باشند و بعدا کسی را گاز نگیرند.»

تعیین جنسیت عروس هلندی و طوطی راهب کار سختی است، اما خانم علی‌محمدی یک روش منحصر‌به‌فرد برای شناسایی نروماده پرنده‌ها دارد:

«آن قدر با این جوجه‌ها حرف می‌زدم و دوستشان داشتم که وقتی بزرگ می‌شدند و می‌خواستم بفروشم‌شان، بعضی‌شان چند کلمه‌ حرف می‌زدند. تازه بعد به حرف افتادن پرنده می‌فهمم نر بوده یا ماده. آخر فقط عروس هلندی‌های نر قدرت حرف زدن دارند.»

این کاربر دیوار، از رابطه‌اش با پرنده‌ها هم خاطرات جالبی دارد:

«فروختن اولین جوجه‌ای که توی دست‌های خودم بزرگ شد خیلی برایم سخت بود. حرف زدن هم یاد گرفته بود و جوری رفتار می‌کرد که انگار من مادرش هستم، وقتی آگهی‌اش را توی دیوار گذاشتم و سپردمش به صاحب جدیدش، تا چند روز حال خوبی نداشتم. یک‌بار هم یک طوطی راهب را به ما واگذار کردند که بیچاره اوضاع خوبی نداشت. پرنده بیمار بود و چند روزی همه‌جا کنارم بود. حتی شب‌‌ها بیدار می‌شدم و بهش سر می‌زدم. وقتی حالش بهتر شد و خواستم واگذارش کنم، جدا شدن خیلی سخت شده بود.»

خانم علی محمدی نقش دسترسی‌پذیری دیوار برای نابینایان در استفاده از اپلیکیشن را خیلی زیاد می‌داند و هر روز به آگهی‌های پرنده دیوار سر می‌زند. او تعبیر جالبی هم درباره پرنده‌ها دارد:

«طوطی راهب با صاحب اصلی‌اش خیلی مهربان است و هیچ اذیتی ندارد. عروس هلندی شبیه آدم‌های مودی است که گاهی حالشان خوب است و گاهی وقت‌ها حوصله کسی را ندارند. اما طوطی‌های برزیلی شبیه پسربچه‌های سرتق و پرانرژی‌اند. من کار مشاوره هم انجام می‌دهم، اما بودن کنار این پرنده‌ها انگار به زندگی‌ام رنگ داده و احساس خوبی از شغل جدیدم دارم.»

خانم علی محمدی یکی از کاربران خوب دیوار است. از آن آدم‌هایی که در طول روز آدم‌ها روبه‌رویش می‌نشینند تا بهشان مشاوره بدهد و شب‌ها طوطی‌هایش را توی دست‌هایش می‌گیرد و برایشان حرف می‌زند. کسی که هم مشاور آدم‌هاست، هم معلم پرنده‌ها.